Catalonië, Viella (10)

Nou, nog niet helemaal, eigenlijk. Dat leg ik zo uit. Vanochtend vroeg vertrok mijn kamergenoot Gerard, terug naar huis. Hij deed het stilletjes om mij niet wakker te maken. Da’s lief. En inderdaad, toen ik bijkwam uit mijn coma was de vogel gevlogen. Goeie reis naar huis Gerard! Om 08:00 uur bij het ontbijt zie ik de resterende vogels. En tenslotte is dan het moment daar: gedag zeggen en handen schudden. Altijd een vervelend moment. Als ik de garage uitrijd word ik uitgezwaaid door Pim en Trudy en nog enkele mensen waarvan de naam helaas niet is blijven hangen. Een minpunt, ik weet het.

Ik heb nog een kleine week vakantie en oorspronkelijk was mijn plan via Italië en Oostenrijk terug te rijden. Om nog een stukje van dié bergen mee te pakken. Maar na Oostenrijk loopt de terugweg door Duitsland en de weersverwachtingen daar spreken me niet aan. Van Maurice Moor heb ik een uitnodiging op zak om hem en zijn vrouw te bezoeken aan het Gardameer. Erg lief aangeboden maar hiervoor geldt een beetje hetzelfde. Het past niet lekker. Dus nieuw plan: ik ga door de Pyreneeën richting westen en dan via de westkant van Frankrijk terug naar huis. Volgens de weerberichten doet Frankrijk het best prettig. Even puzzelen en dan blijkt het aantrekkelijk om een hotelletje in Viella te boeken. Dat ligt precies halverwege. Via Booking.com scoor ik een hut voor vijfenveertig euries half-pension. Dat betekent niet dat er slechts een half pension staat maar dat het avondeten incluis is. Dit even voor de outsiders. Dan bedenk ik dat Arco en Bart, twee andere vrienden, op moment van schrijven ongeveer in Ochagavia aankomen. Dit is een gat dat circa tweehonderdvijftig kilometer verder naar het westen in de Pyreneeën ligt. Hoe ik dat weet van de jongens? Nou, in eerste instantie helemaal niet maar Arco schreef het gisteren op Facebook. Vandaar. Nieuw plan: ik schuif de terugreis gewoon twee dagen op en rijd bij de jongens langs. Kan ik met hen ook nog een dag gummen. En Booking.com heeft nog een kamer vrij in hetzelfde hotel. Klaar.

De rit richting Viella is een bekende. De grootste stukken deden we ook met ANWB-Promotor een paar dagen terug. Alleen rijd ik het nu tegengesteld. Dan ziet het er toch anders uit. Tijdens de rit maak ik niks mee waarvan je zou denken: leuk! Schrijf op! Ik rijd weer langs de designhut in Campdevanol. Van die wulpse eigenaresse. Heb ik dat eerder niet gemeld? Nou, ze is wulps. Dat vertelden anderen mij tenminste want ik heb er geen kijk op. Ook kom ik weer langs de luxehut waar we met z’n allen gestart zijn, in Prullans. Boeiend? Nah, niet echt. Dat zijn nu herinneringen. Alles bij elkaar is het driehonderdtwintig kilometer rijden en om 15:00 uur stap ik in Viella de geboekte hut binnen. Het is niet zo’n design-ding als we de afgelopen dagen gewend zijn geraakt. Bepaald niet. En de eigenaar aan de receptie spreekt uiteraard geen woord Engels. Maar de reservering spreekt voor zich en het is vlot geregeld. Kamer is schoon, keurig sanitair, er staat zelfs een bed, helemaal top. Alleen nu even niemand om vanavond tegenaan te lullen. Ja, ze zijn er wel maar die spreken alleen Spaans. Dat ken ik niet. Ik heet nou eenmaal geen Nick Grashorn. Of Max Luinge. Dan maar een fles Jaegermeister scoren in de supermarkt.

Morgen dus naar Ochagavia. Arco en Bart wakker schudden. De weg naar Ochagavia is een bekende want die deed ik vorig jaar al een keer. Schitterend. De route heb ik snel even in elkaar geknutseld op de tablet. Maurice kan het beter maar zover zal ik er niet naast zitten.

Alle berichten Catalonië

Viella (3) (Large) Viella (2) (Large) Viella (1) (Large)

1 reactie

  1. Robbie schreef:

    Un habitation includa desayuno esta muy bien!
    Pero in Estrella Dorada esta mas Buenos!

Laat een antwoord achter aan Robbie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.