Catalonië, in Kniebis (1)

Vanmorgen, zaterdag 18 juni, ben ik vertrokken richting Catalonië. Ontbijten, spullen opladen, Ollie een zoen geven en gedag zwaaien en om 08:30 rij ik de straat uit. Vier dagen om in Catalonië te geraken. De brommer heeft een nieuwe ketting en tandwielen, twee nieuwe banden en nieuwe remblokken. Nee, niet speciaal voor de komende twee weken. Het kwam toevallig zo uit. Dit spul verslijt nou eenmaal. En dat ik het nu moest vervangen kwam prima uit. Dus aan de voorbereiding kan het niet liggen. Die banden zijn andere dan ik gewend ben. Dunlop heeft een nieuw type gelanceerd en op aanraden van bandenboer Frank Switser heb ik ze laten monteren. De motor stuurt nu wat zwaarder maar de banden zijn stabieler en sneller op temperatuur. Ze geven in minder weer veel meer vertrouwen en de motor voelt meer solide aan. Het bevalt me prima.

De weersverwachtingen zijn niet gunstig. Mijn routeplan gaat via het Zwarte Woud en de Franse Alpen maar in midden-Europa is het weer al weken van slag. Als ik bij Venlo de grens passeer duurt het inderdaad niet lang of het droge asfalt wordt nat. Er is een bui gevallen en ik rijd er net achteraan. Echt regenen doet het even niet meer maar ik word nat van het water dat de auto’s vóór mij omhoog gooien. De kilometerteller geeft bovendien aan dat ik aan tanken moet gaan denken. De eerstvolgende afslag ga ik van de snelweg en draai een stadje in. Een pomp is snel gevonden, sap in de tank gieten en ik trek mijn regenpak aan. Achter me staat een grote SUV. Achter het raampje een opa die aandachtig kijkt hoe ik dat pak aansjor. “Wat een gekloot”, zie ik opa denken. Dat klopt opa, het is ook gekloot. Het is dat de weergoden niet meewerken, anders zou ik er niet over peinzen.

Vanaf nu krijg ik de nodige buien op mijn dak maar ook flinke droge stukken. Het regenpak houd ik de rest van de dag aan. Het werkt prima en het scheelt een paar graden want echt warm is het niet. Tanken blijkt een dingetje want benzinepompen langs de autobahn liggen ver uit elkaar. Met een actieradius van maximaal tweehonderdzestig kilometer moet ik steeds even puzzelen. Ik verlaat nog een keer de snelweg om mijn geluk in het binnenland te beproeven. In Duitsland werkt dat vaak beter. Het is nog goedkoper ook. Bij Trier verlaat ik de autobahn weer en draai de B52 op richting Kaiserslautern. De B52 blijkt een prachtige stuurweg en voor de verandering heb ik een zonnetje en droog wegdek. Da’s mooi. Dan weer een stuk snelweg met buien en tenslotte draai ik onder Karlsruhe het Zwarte Woud in. Ik heb bewust de B500 in mijn routeplan geprikt. De B500 is de Schwarzwalder Hochstrasse en een weg waar ze bij Assen jaloers op zijn. Bovendien is hij grotendeels opnieuw geasfalteerd, zo blijkt. Alleen, ik heb er nu geen ruk aan want het is weer een drijfpartij. Met al die regen gaat deze jongen hier niet gummen. Voorzichtigheid is de moeder van de porseleinkast.

De eindbestemming voor vandaag is een pension in Kniebis, vlak voor Freudenstadt. Ik vond het op internet en het leek me wel wat maar ik heb niet geboekt. Helaas gooit de wegbeheerder roet in het eten want de laatste twintig kilometer richting Kniebis is de B500 afgesloten voor alle verkeer. Een Umleiting wordt niet aangegeven. Ik moet improviseren en zoek op de TomTom naar mogelijkheden. Dan draaien achter mij een paar Duitse auto’s een zijdal in en ik besluit ze te volgen terwijl ik met een schuin oog het schermpje van de TomTom in de gaten houdt. Het apparaat rekent zich suf maar een paar kilometer verder pikt het ding inderdaad een nieuwe route naar Kniebis op. Mooi.
.
Om 18:00 uur kom ik aan bij het pension en ik besluit om meteen om te draaien. De hut ziet er niet uit en oogt verlaten. Een blind paard kan er geen schade doen. Aan de andere kant van Kniebis vind ik een redelijk Hotel-Restaurant waar ik voor 48 euries een Einzelzimmer kan krijgen en een warme prak en de motor in de garage kan. Zoals vaak in deze windstreken is de hut een lustoord voor Jan des Bouvrie, als hij tenminste de kans krijgt. Die krijgt ie niet. Ik zag de eigenaar, Jan gaat die kans niet krijgen. Maar het bed is goed en er is een douche. Prima. Klaar voor vandaag en 850 km extra op de teller. Nu dit stukkie schrijven en duimen dat het morgen minder nat is. Dan is een hotelletje in de buurt van Geneve het doel.

Alle berichten Catalonië

• Op weg naar Catalonië 22-5-2016
• Op weg naar Catalonië (2) 30-5-2016
• Catalonië, in Kniebis (1) 19-6-2016
• Catalonië, in Marangea (2) 19-6-2016
• Catalonië, in Avrieux (3) 20-6-2016
• Catalonië, in Prullans (4) 21-6-2016
• Catalonië, in Caldes des Boi (5) 22-6-2016
• Catalonië, in Cellers (6) 23-6-2016
• Catalonië, in Solsona (7) 24-6-2016
• Catalonië, in Campdevanol (8) 25-6-2016
• Catalonië, in Rosas (9) 26-6-2016
• Catalonië, Viella (10) 27-6-2016
• Catalonië, Ochagavia (11) 28-6-2016
• Catalonië, Ochagavia (12) 29-6-2016
• Catalonië, naar huis (13) 1-7-2016
• Catalonië, naar Campdevanol (filmpje) 2-7-2016
• Pyreneeën, een stukje toeren met Arco en Bart (filmpje) 2-7-2016