Over Ron Putting

Zandvoort, ergens in 2015

Sinds 1956 mag ik onze aardkloot nog iets voller maken dan ie al is. Al heel lang getrouwd met een lieve vrouw en we hebben twee fijne en lieve kinderen die op eigen benen staan. Werkzaam in de ICT als ontwerper, ontwikkelaar, programmeur, sinds 2008 als fulltime-informatieanalist en de laatste twee jaar als applicatie-ontwikkelaar m.b.v. een low-code ontwikkelplatform. Enthousiast motorrijder, hRon_Marathon_rotterdamobbyfotograaf en muziekliefhebber. In 2004 en 2005 de Rotterdam Marathon uitgelopen in respectievelijk 3:50 en 3:42 uur. Op de foto ben ik nummer 1508. Hardlopen doe ik inmiddels niet meer. Mijn knieën geven wat problemen af en toe, niet al te pijnlijk gelukkig. Mijn huisarts noemt het lichte artrose. Het zal de leeftijd zijn. Om dezelfde reden heb ik het skeeleren er ook maar aangegeven. Jammer. Fietsen, dat gaat prima. En tennissen. Een beetje.

Deze website

Is oorspronkelijk bedoeld om ervaring met websitetechnologie op te doen. Je in iets nieuws verdiepen is verfrissend. Wat kan je met WordPress, hoe ziet PHP eruit aan de achterkant, wat doen HTML5 en stylesheets precies? En wat kan er allemaal tegenwoordig op het gebied van web design en social media? Allemaal leuk, maar een website zonder content werkt niet dus vul ik hem met mijn hobbies. Je moet toch wat. En bloggen is leuk. Een dagboek, maar dan anders. Ik schrijf graag, heb ik inmiddels ontdekt.

Hobbies dus.

Motorrijden

Assen knee-downDoe ik al een tijdje. Vanaf 1974 zo ongeveer, met een korte pauze van ongeveer 25 jaar. De foto’s tonen oude liefdes: een Yamaha RD200 (mijn eerste motor in 1974) en een Honda Goldwing (mijn laatste motor toen ik in 1982 er even geen zin meer in had). Mijn vroegere motorleven vindt je beschreven in dit bericht. Mijn huidige motorleven begon in 2005 toen oude motorclubvrienden op een verjaardag van mijn broer me vertelden dat ze weer op  de bok geklommen waren. “Is dat niks voor jou?”, werd me gevraagd. “Mwoahh, voor die paar ritjes in het weekend vind ik het zonde van het geld. Ik wacht nog wel even”. “Waar wil je op wachten dan? Nog even en je loopt achter een rollator. Dan hoeft het niet meer”. Tsja. Geen speld tussen te krijgen. “Kom morgen maar even langs, dan pak je mijn motor en dan probeer je maar even”. Dat heb ik gedaan. Het was een Bandit 1200S. Ik reed de straat uit alsof ik nooit anders gedaan had. En ik vond het geweldig!Goldwing

Yamaha

Twee maanden later had ik mijn eigen Bandit. Ook een 1200S. En die paar ritjes telden op tot gemiddeld zo’n 12.000 km per jaar. Tot op de dag van vandaag. De Bandit is in 2009 vervangen door een Triumph Speed Triple waar ik acht jaar en vrijwel precies honderdduizend kilometer op heb weggetoerd. Alle details vind je hier. In april 2017 heb ik de Triumph vervangen door een gloednieuwe KTM Superduke GT. Omdat het kan. Omdat ik nu eens een brommer wil met state-of-the-art technologie. Alle details vindt je hier. Inmiddels (10 juli 2018) staan daar ook alweer dertigduizend kilometers op. Het gaat dus rap.

 

Fotograferen

Deed ik vroeger ook al, maar natuurlijk analoog. Dat was toen onbetaalbaar, want die rolletjes van 36 opnamen, dat ging hem niet worden. Die zaten zo vol. Dan alles afdrukken op een contactsheet om ze te beoordelen en dan alles in de vuilnisbak mikken omdat het tegenvalt. Tsja. Tegenwoordig is het simpel met die digitale camera’s. Je klikt maar raak. De kosten zitten nu in de apparatuur maar dat is éénmalig. Wat overblijft is het Zien. Zien of iets fotogeniek is of niet. Dat heeft geen barst met spullen te maken. Dat heeft met je ogen en met je fantasie en gevoel te maken. Daarom is fotograferen ook zo leuk. En met software als Adobe’s Lightroom valt daarna nog een hoop te sleutelen aan gemaakte foto’s. De puristen vinden dat helemaal niks. Ik ben geen purist. Alles is tenslotte relatief en gemak dient de mens. Voor Fotografie heeft deze website een aparte categorie.

Tennis.

Nooit eerder gedaan, maar mijn vrouw en dochter vonden dat ik dat maar eens moest gaan doen. Nou, vooruit dan. En zo raakte ik in november 2016 op een tennisvereniging verzeild waar mijn dochter ook een balletje sloeg. Eerlijk is eerlijk, ik vind het een leuk spelletje. Nee, Federer gaat nooit last van mij krijgen. Maar ik doe mijn best om die bal redelijk over dat net te krijgen. En inderdaad, na een jaar, veel les en veel trainen lukt dat steeds beter. Oefening baart kunst. Ik was nog geen week lid van de vereniging toen mijn dochter regelde dat ik lid van de redactie moest worden. Ik schrijf graag wat ertoe geleidt heeft dat ik als redactielid elke maand een tennisblog schrijf dat in de nieuwsbrief wordt opgenomen. Die blogs publiceer ik ook op deze website. Je vindt ze in een aparte categorie.

Deze site is vanaf 5 januari 2015 in de lucht.

 RonSkeeler (Small)RonFiets (Small)