Je stopt niet met spelen omdat je oud wordt, je wordt oud omdat je stopt met spelen!
door ronputti · Published 20 september 2019
Vrijdag. Klaar met Arabba en ons hotel aan de voet van de Pordoi. We gaan op weg naar Davos. Naar Zwitserland. Naar het land waar de overheid een gloeiende pesthekel heeft aan alles wat...
Donderdag. We doen een rondje Dolomieten waarbij we weer terugkomen bij het hotel. Tweehonderddertig kilometer. Peulenschil. In tegenstelling tot voorgaande dagen willen we het vandaag rustig aan doen. Zodat we eindelijk kunnen zien waar...
Woensdag. We verlaten Oostenrijk en zetten koers naar Italië: de Dolomieten. Maar de trip is een dingetje: haast vijfhonderd kilometer, geheel binnendoor en met de nodige passen zoals de Gross Glockner, de Plöckenpas, de...
Yes! Vandaag mogen we dan eindelijk naar die Moto Hall. Het is slechts een klein uurtje vanaf het hotel. Tegen de klok van elf staan we voor het gebouw in het centrum van Mattighofen...
Maandag. Vandaag laten we Miesitz achter ons en gaan we naar Ried im Innkreis, Oostenrijk. Vierhonderdvijftig kilometer naar het zuiden, helemaal binnendoor. Ook weer een uitdaging. En de route pakt een stukje Tsjechië mee....
Zondag. We rijden van Winterberg naar Miesitz en dat is een eindje gummen, om het voorzichtig te stellen. Qua kilometers, een ruime driehonderd, niet zo bijzonder maar we doen het helemaal binnendoor. We rijden...
KTM heeft bij de fabriek in Mattighofen (Oostenrijk) een ervarings hatseflats huppeldepup dat de Moto Hall heet. Een soort museum, maar dan anders. En dat is waar ik nu naar op weg ben. Omdat...
Zomervakantie. Olga en ik gaan twee weken op pad, zoals elk jaar. Vaak, heel vaak, doen we Italië. Mooi land, mooie cultuur, aardige mensen. Dit jaar opnieuw naar Toscane. Voor de vijfde keer naar...
“Olga, wat vindt jij van mijn billen?”, vraag ik. Olga is mijn vrouw. Van een tennismaat vernam ik dat mensen verbaasd reageren als ze horen dat ik getrouwd ben. Grappig. Maar ik snap het...
Het belangrijkste eerst: WE HEBBEN HET GEHAALD. Zo. Dat staat. Maar Irene moest opnieuw op karakter. Om meer tijd te hebben voor het prepareren van voeten hebben we de wekker vroeger gezet. Maar even...
Wekker. We stappen uit bed… en Irene gaat weer liggen. Misselijk. Duizelig. Oei. Wat nu? Na tien minuten zakt de misselijkheid. Maar dan spelen blaren op haar kleine tenen op. Ja, we hebben ze...
