Alweer een rondje Frankrijk – 6

Acht euries voor een gewoon glaasje huiswijn! Zijn ze gek geworden! Tuurlijk, Frankrijk is duur, zeker in deze streken. Maar acht euries, dat is gewoon niet lekker drinken. Het is de prijs die het hotel rekent. De hut waar we vier dagen vertoeven. Dat hotel is keurig, geen klachten, maar acht euro! Tegenover het hotel zit een kleine supermarkt. Nood breekt wetten. Ik loop naar binnen en vraag “Jaegermeister” aan de caissière. Ze kijkt me aan of ze water ziet branden. Dat doet het niet. Accoord, Jezus liep er overheen maar of dat aan de caissière besteed is? Twijfels. Ik weet het, Jaegermeister is geen wijn maar ik vind het ook lekker. Eigenlijk vind ik het meeste wel lekker. Zoeken in de supermarkt. Verdomd, er staat Jaegermeister. Triomfantelijk zet ik de fles met een klap voor de caissière op de balie. Ze bestudeert het etiket aandachtig. “Jaegermeister”, herhaalt ze en kijkt me aan met zo’n blik van “zeg dat dan meteen!”.

Voordat ik in genoemde supermarkt beland doen we vandaag met de groep de Gorges du Verdon. Als je in Frankrijk bent moet dat. Wij dus ook. Ik rijd opnieuw samen met Assen-Jan en Angelique. Maar onderweg komen we al snel onze andere reisgenoten tegen. Het weer is lekker. Droog en redelijk zonnig. Bij de Gorges gooien we de brommers aan de kant bij het Balcon de la Mescla. Een uitzichtpunt dat een adembenemende blik op de kloof biedt met eronder een loodrechte afgrond van ruim honderd meter diep. Schitterend. Daarna het Lac St. Croix. Herinneringen. Vijfendertig jaar geleden heb ik hier een poging tot kanoën met Olga, mijn vrouw, ondernomen. Daarna ben ik vier dagen druk geweest met advocaten om mijn huwelijk te redden. De kano wilde niet rechtuit. En ik kan niet kanoën maar dat wist ik toen nog niet.  “Jij moet links peddelen!!!!”. “Nee, jij moet rechts harder peddelen!!!”. Het scheelde weinig of we hadden elkaar vermoord in die kutkano. Je kan met zo’n peddel heel spannende dingen doen als het nodig is. Vandaag wordt er niet ge-kanoot. Niet door ons, tenminste.

Lunchen in Moustiers-Sainte-Marie. Een leuk plaatsje met een waterval, een kerkje, een kloof, een rotbocht en zevenenveertig restaurantjes en dergelijke. Nee, ik heb ze niet geteld. We vinden een leuk terras bij de waterval. Normaal lunchen is lastig in Frankrijk. Het draait meestal uit op een volledige maaltijd. Eigenlijk wil ik dat niet maar ja, het is gezellig en het is vakantie. En dus prop ik er weer een grote hamburger in. Alhoewel Martine iets nuttigt dat aanzienlijk lichter verteerbaar is. Maar ik ben slecht met die Franse menukaarten. Een burger herken ik. De rest is onduidelijk. Het scheelt dat ik vanochtend royaal ontbeten heb. Want vakantie. Toch? Thuis maar een tijdje niet op de weegschaal. Waarschijnlijk springen dan de veren eruit.

De laatste veertig kilometer krijgen we opnieuw met regen te maken. Ik denk dat Castellane een privé lagedrukgebied heeft. Iets dat elke middag de boel kleddernat maakt en je humeur verziekt. Overal is het prima weer behalve in Castellane. Ineens voel ik voor en achter de motor glijden. Ik schrik me rot. Nee, niet vallen. Ik kan het opvangen maar het maakt dat ik geen vertrouwen meer in de Dunlops heb. Überhaupt geven deze banden geen vertrouwen op een natte weg, tenminste, zo voel ik het. Het maakt dat ik op eieren de bochten doorkruip. Ik maak een gebaar naar Jan dat ie maar vooruit moet gaan maar Jan is solidair en blijft netjes achter me pruttelen. Sympathiek. Zo arriveren we weer bij het hotel. Het natte gekloot op de KTM maakt me sjagrijnig. Ik ben het niet gewend dat mensen me aankijken alsof ik geen meter kan rijden. Heb ik weer.

Tijd over voor een wandeling. Ik ga naar dat beeld bovenop die rots. Alleen. De eerdere poging met de groep strandde, zoals je in een eerder blog kunt lezen, maar nu lukt het me. Druipend van het zweet kom ik boven maar het is de moeite waard. Een schitterend uitzicht over Castellane. Terug in het hotel douchen en op naar de supermarkt. Zie bovenaan.

Diner. Eigenlijk geen trek maar toch weer lekker. Er komt nu waarschijnlijk een rookwolk uit m’n weegschaal. Ach, kloteding. Stukkie schrijven. Morgen naar de kust. Dat lees je morgen. Uiteraard.

Alle berichten Rondje Alpen met MoorMotor

 

1 reactie

  1. Wim de Boer schreef:

    Hallo Ron,

    Bij toeval 2 jaar geleden je site/blogs gevonden en sindsdien een trouw lezer van je motoravonturen.
    Lekker pakkend geschreven in een stijl, humor en woordgebruik die ook mij op het lijf geschreven is.
    Vooral doorgaan!

Laat een antwoord achter aan Wim de Boer Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.