Alweer een rondje Frankrijk – 10
Ik sta op de Col de la Bonette. Volgens de Fransen de hoogst berijdbare pas van Europa. Ik geloof het meteen. Achtentwintighonderdtwee meter, zeggen de boekjes. Da’s hoog. Je zou er een stijve nek van krijgen. In Chili zullen ze er niet warm of koud van worden. Dat hele land ligt op vierduizend meter. Of zoiets. Maar we zijn niet in Chili dus dat telt niet. Er is niks dat ik herken van eerdere bezoeken aan Frankrijk. Dus het kan niet anders of dit is de eerste keer dat ik op de Bonette sta. Bovenop is een splitsing. Vanaf hier kan je nog een extra lusje waarmee je echt op het hoogste punt komt. Niet dat dat iets uitmaakt overigens. Maar natuurlijk doe ik het. Tot ik vast loop in de sneeuw. Die Fransen hadden geen zin om dat laatste stukkie te ruimen. Flauw.
De rit naar de Bonette hebben we prima weer. Droog en een zonnetje. In de middag is onweer voorspelt. Op de weg naar de Col vraagt Assen-Jan of hij mijn KTM mag proberen. Dat mag. Het zijn mooie en overzichtelijke wegen. No worries. Ik stap op zijn Triumph, wil ermee wegrijden… en schrik me rot. Want ik denk in te sturen maar de Triumph denkt er anders over. Het ding wil gewoon rechtuit. Ik moet werken om de brommer te laten doen wat ik wil. Maar het lukt. Echt fijn vind ik het niet. Op de KTM hoef ik maar aan een bocht te denken en hij gaat al. Moeiteloos. Een stuk verder tanken we en we ruilen de motoren weer terug. Jan vindt de KTM een motor zonder beleving. De klappen van de zware twin klinken niet of ie vooruit komt. Ik leg Jan uit dat dat toch echt zo is: dat ie vooruit komt. Oh? Toch wel? Ja Jan, hij gaat echt vooruit. Ik ben blij dat ik weer op mijn eigen brommer zit. Die doet tenminste wat ik wil. Het is maar wat je gewend bent.
Op de Bonette zijn de wegen ruim en overzichtelijk. Je zou er moeiteloos flink kunnen gooien en smijten. Maar de behoefte eraan is nul. Het enige dat ik wil is kijken. De uitzichten zijn fenomenaal. Iedere bocht die je om rijdt geeft weer zicht op een nieuwe pukkel. De hele Col doe ik met nog geen veertig km/u. Niet omdat het zo druk is, nee, omdat ik het landschap in me wil opzuigen. Zo overweldigend mooi. Veel stoppen om foto’s te maken. Maar tenslotte toch omlaag. Omdat het een keer moet.
Na de Bonette mag ik ook nog de Col de la Cayolle op. Ook die is mooi. Op de weg omlaag en weer richting Valberg dienen dan inderdaad de onweersbuien zich aan. Het is nog zo’n twintig kilometer naar het appartement maar ik krijg een serieuze slok water over me heen. Gek genoeg doet het me niks. Mijn Goretexpak blijkt waterdicht. Mooi. Dat geldt ook voor laarzen en handschoenen dus niks te klagen. En ik leer weer te rijden in de regen. Want die ervaring was ik kwijt. Mijn eerdere klachten over vertrouwen in banden, ik merk er nu niks meer van. Zat het dus toch tussen de oren.
Alle berichten Rondje Alpen met MoorMotor
- Alweer een rondje Frankrijk – 1 3-6-2018
- Alweer een rondje Frankrijk – 2 4-6-2018
- Alweer een rondje Frankrijk – 3 5-6-2018
- Alweer een rondje Frankrijk – 4 6-6-2018
- Alweer een rondje Frankrijk – 5 7-6-2018
- Alweer een rondje Frankrijk – 6 8-6-2018
- Alweer een rondje Frankrijk – 7 9-6-2018
- Alweer een rondje Frankrijk – 8 10-6-2018
- Alweer een rondje Frankrijk – 9 11-6-2018
- Alweer een rondje Frankrijk – 10 12-6-2018
- Alweer een rondje Frankrijk – 11 13-6-2018
- Alweer een rondje Frankrijk – 12 14-6-2018
- Alweer een rondje Frankrijk – 13 15-6-2018
- Alweer een rondje Frankrijk – 14 16-6-2018
- Alweer een rondje Frankrijk – slot 17-6-2018