Ron Putting

Je stopt niet met spelen omdat je oud wordt, je wordt oud omdat je stopt met spelen!

Alweer een rondje Frankrijk – 1

Published · Updated

Ik mag weer. Twee weken. Opnieuw door Frankrijk. Opnieuw de oostkant. Vogezen, Jura, Alpen en de Ardèche. Jazeker, dat heb ik vaker gedaan. Maar het is zo mooi. En niet al die Fransen zijn arrogant. Nou vooruit, de meest wel. Toch zijn er ook aardige Fransen. Oorspronkelijk zou ik zaterdag al vertrekken maar ik vond een email van Maurice Moor, de organisator van deze trip, in mijn mailbox. HIj heet ons op zondagavond hartelijk welkom in Kleine PIet. Dat is het gat waar we de eerste overnachting doen. La Petite Pierre. Dat betekent hetzelfde maar dan op zijn Frans. Huh? Ik kijk mijn papieren na en inderdaad, zondag is de eerste dag rijden. Oeps. Het toeval wil dat mijn zoon een bankstelletje voor zijn huis wil regelen. Of ik even kan helpen. Tuurlijk. Dat duurt tot ruim drie uur in de middag. En daarna heb ik geen zin meer om alsnog te gaan rijen. Zondag is ook best. Het is een leuk bankstel.

Zondagochtend 9 uur rijd ik de straat uit. Olga zwaait me uit. Die gaat twee weken het fort verdedigen. Prachtig weer. Ik zet koers naar Maastricht en dan Luik. Het idee is om een stukje van de 1000 bochten toer door Luxemburg te doen. Opnieuw. Voordat ik naar de eindbestemming rijd. Dat gaat voorspoedig. Op zeker moment, op een rustige picknickplaats langs de weg, ergens in the middel of nowhere, besluit ik de warme motorjas te vervangen door wat luchtigers. Inderdaad, zo warm is het. Het is de afgelopen dagen erg slecht weer geweest in Luxemburg. Overal ligt modder op en langs de weg. Afgebroken takken, omgevallen bomen. Oppassen geblazen. Verder valt er weinig te melden. Of het zou die Franse tolpoort moeten zijn die mijn kaartje weigert. Knoppie drukken. Franse dame door de speaker. Ze blijkt goed Engels te spreken. Nou, nou. Er gaat een lampje branden. Nu accepteert het ding mijn kaartje wel. Vooruit weer. Dan verder Frankrijk in en tenslotte arriveer ik rond vijf uur ‘s-middags in Kleine Piet. Ik wordt netjes opgevangen, de KTM kan ik een garage. Prettig hotel. Echt klassieke Franse oude meuk. Karakter. Het blijkt dat ik de laatste ben. De rest van de groep zit al aan de thee en limonade. Kennismaken. Aardige mensen. Het is gezellig. Eindje wandelen. Pittoreske straatjes en geveltjes. Leuk voor mijn andere hobby: fotograferen. Dan dit stukkie tikken en tussen de klamme lappen.

Alle berichten Rondje Alpen met MoorMotor

 

Tags:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.