De Alpen rond met twee KTM’s… en een GS1250 (2)

Eindelijk op pad. Cor vanuit het lugubere Spijkenisse, Ron uit dertien-in-een-dozijn Capelle aan den IJssel en JP uit het illustere Apeldoorn. Twee kwetsbare ouderen en een jonge hond. Wie de jonge hond is? Dat zeg ik niet. Om 9 uur vanochtend verzamelen in het Postillion hotel bij Arnhem. Met het oog op Apeldoorn is dat een logisch knooppunt. Als ik aankom staat broer Cor al te wachten. Nog geen vijf minuten laten arriveren JP en zijn vrouw Christa. Op haar eigen motor. Ze zwaait ons uit. Leuk! Er staat een aardige dame met een koffietentje op het parkeerterrein en we doen meteen een bakkie. Dan rijden. De snelweg op. We doen een poging ons aan de Nederlandse snelheden te houden maar al snel ronden we het af naar boven. Dan de grens over en zijn we van dit gezeik af. Honderdzestig is een prettiger gangetje om te kruisen.

Het doel is Baiersbronn in het Zwarte Woud. We doen het voornamelijk over de autobahnen, anders gaan we het niet voor vijf uur ‘s-middags redden. En dat hebben we toch wel in het hoofd. Maar de autobahn is druk, druk, druk. De moderne Duitse  plamuurbakrijder doet wat ze de Nederlander al jaren verwijten: Nur Links. Een wulpse dame in een Golf die kilometers links blijft hangen terwijl rechts alle ruimte is krijgt een verwijtende blik van Cor, nadat hij even de brommer heeft opengeschroefd zodat hij er rechts naast kan gaan rijden. De wulpse dame verblikt of verbloosd niet. Een muts. Dus. Als Cor er rechts voorbij blaast wordt ze wakker en schuift ze eindelijk op. En door. Na een paar honderd kilometer draaien we af naar het Kaiserslautern Woud. Jawel. Ook daar kan je mooi rijden. De B48 slingert er doorheen. Een prachtige stuurweg. We zijn koud Hochspeyer niet uit of een grijs flitsmonster in de berm van de weg zet ons op de foto. Zeventig terwijl er nog bordjes staan die vijftig aangeven. Bah. En door. Ergens halverwege duiden borden een wegversperring aan. Met een Umleitung. Broer rijdt voorop en bonkt lekker door. Hij negeert de Umleitung. Wij volgen. Zo hoort dat nou eenmaal. En inderdaad: een groot hek iets verderop laat ons geen andere keus. We zoeken en vinden een alternatieve route. Maar omdat we de oorspronkelijke route nogal uit het oog verliezen besluit ik de Garmin aan het werk te zetten. Al met al doorkruisen we het Woud op diverse manieren en het moet gezegd: prachtig. Omdat de slingerweg smal en onoverzichtelijk is zakken we onderuit en kijken we op het gemak wat rond. Genieten.

Tanken en de Autobahn weer op. De A5 richting Basel. Inmiddels rijd ik weer voorop. Maar de Garmin rekent er nog steeds lustig op los wat er toe leidt dat ik de oorspronkelijke route niet meer in de gaten heb en (blijkbaar) de snelste weg naar Baiersbronn rijd. JP en Cor achter mij zitten vertwijfeld naar hun navi’s te kijken. “Wat is die gozert nou aan het doen?”. Op enig moment komt Cor me voorbij en zet de brommer langs de kant. Of ik nog steeds route heb. Jawel, die heb ik. Maar is het de goede route? Euhhhh…nou, blijkbaar niet. Aha. Beetje jammer. Gaan we terugrijden? Nou…nee. Het is tegen de klok van vier, met eenendertig graden dooit het lekker en we zijn het een tikkie zat. We vergeten even gewoon die route. Niks moet, alles mag. Laten we gewoon doorkachelen naar Baiersbronn. Een koel biertje is wat we willen! Bovendien begint de lucht te betrekken. Er is onweer voorspeld.

Drie kwartier later draaien we de straat van het geboekte hotel in. Rundblick, heet de hut. Een keurige tent die weinig kost. Dat is niet bewust maar het compenseert de bekeuring die ongetwijfeld gaat komen. We parkeren de brommers in de garage en op het moment dat we naar buiten stappen vallen de eerste spetters. Hoe bedoelt u? Strakke timing? Zeker wel! We sjouwen de bagage de kamers op en vinden het gewenste flesje bier. Heerlijk. Daarna vinden we om de hoek een restaurant dat plek heeft. Met tafels op anderhalve meter (iets met een virus) en we moeten eten wat de pot schaft, zo wordt ons door de Nederlandse eigenaar vertelt. Een tomatensoepje, een schnitzel met friet en een prettige salade en ijs toe. Plus een fles rode droge wijn. Helemaal goed. Zet u maar neer! Pakweg twee uur later staan we buiten, vijfenveertig euro armer. Totaal! Inclusief vier euro tip! We kijken elkaar verbaasd aan: zo weinig?! Hoe gaat die man hiermee de crisis overleven? Had ik al gemeld dat er een bekeuring gecompenseerd moet worden? Op deze manier komt dat wel goed.

Morgen zakken we af. Het Zwarte Woud verder omlaag, langs Schluchsee en dan onder de Bodensee door naar Oostenrijk.

Alle berichten

• De Alpen rond met twee KTM’s… en een GS1250 (1) 21-6-2020
• De Alpen rond met twee KTM’s… en een GS1250 (2) 26-6-2020
• De Alpen rond met twee KTM’s… en een GS1250 (3) 27-6-2020
• De Alpen rond met twee KTM’s… en een GS1250 (4) 28-6-2020
• De Alpen rond met twee KTM’s… en een GS1250 (5) 29-6-2020
• De Alpen rond met twee KTM’s… en een GS1250 (6) 30-6-2020
• De Alpen rond met twee KTM’s… en een GS1250 (7) 1-7-2020
• De Alpen rond met twee KTM’s… en een GS1250 (8) 2-7-2020
• De Alpen rond met twee KTM’s… en een GS1250 (9) 3-7-2020
• De Alpen rond met twee KTM’s… en een GS1250 (10) 4-7-2020
• De Alpen rond met twee KTM’s… en een GS1250 (11) 5-7-2020
• De Alpen rond met twee KTM’s… en een GS1250 (GPX tracks) 6-7-2020