Duitse middelgebergtes – Thuis

Huh? Thuis? Nu al? Yep.

Als ik vanochtend de spullen op de motor laadt drupt het al. Grijze, grauwe lucht. Koud is het niet. Nat wel. Dat opladen lukt niet zo maar. Eerst moet de KTM verplaatst worden. Natuurlijk doe ik zoiets zelf maar nu even niet. Alhoewel ik het dapper probeer. Toen ik gisteravond in Naila bij het hotel aankwam was ik even niet alert. Het parkeerterrein voor het hotel loopt schuin af. Na afladen rijd ik de brommer het parkeervak in, met de neus omlaag. Inderdaad: stom. Op zo’n terrein moet je dat andersom doen. Meteen na het parkeren schiet me te binnen: niet handig, dit. Gelukkig is er deze ochtend een Duitse motorrijder, die in hetzelfde hotel logeert, zo bereidwillig mij even te helpen sjorren. Natuurlijk even een praatje en dan vertelt hij me dat hij gisteren met zijn maat uit het Sauerland is gekomen en daar tot op het bot te pletter is geregend. Da’s fijn om te horen, want mijn bestemming vandaag: een camping in Bad Laasphe. In het Sauerland. En de weersverwachting voor het Sauerland is ook vandaag slecht. Een camping gaat het sowieso niet worden. Geen denken aan.

Toch maar rijden. Geen keus. Met stilzitten kom je nergens. Na vijf minuten begint het wat harder te regenen. Ik heb de mindset als aangepast naar standje “overleven” en dat werkt prima. Kniezen heeft immers geen zin. In ieder geval verveel ik me niet. Ik kom opnieuw prachtige stuurwegen tegen maar in de stromende regen is stevig sturen geen optie. Eigenlijk gaat het best. Ik kom aardig vooruit en het Goretex textielpak biedt dapper weerstand. Ik kom ook weer de eerder genoemde Duitse kruiwagens tegen. Blik dat dertig rijdt. Of vijftig. Geen streep harder. In de regen is motorrijden met zo’n slakkengang dubbel vervelend. Ergens bij de uitgang van het zoveelste gehucht zit een auto voor mijn neus te harken met dertig km/u en ik besluit hem te passeren. Dat vind meneer niet leuk. Op het moment dat ik ernaast zit geeft meneer gas bij. Meneer wil me niet voorbij laten. Meneer wil armpje drukken met mij. Is goed hoor. Ik draai even met de rechterpols, de honderdtachtig pk van de KTM komt tot leven en meneer is uit mijn blikveld verdwenen. Opzouten! Kijk, als meneer nou in een Lamborghini Murcielago zou zitten… Dat zit ie niet. Hij zit in een Renault Kangoo. Wordt eens wakker vent! Krijg even gauw de Scheisse!

Behalve grijs en grauw wordt het ook een beetje mistig. En dan krijg ik weer eens een Umleitung. En het gevonden alternatief bevat ook weer een Umleitung. Ik wordt het een beetje zat. Na twee uur in de regen begint ook mijn textielpak de moed te verliezen. Ik voel nattigheid aan de binnenkant. Opnieuw improviseer ik een oplossing voor de Umleitung en dan… ben ik vlakbij de Autobahn. Ik besluit om voor de aardigheid eens aan Garmin te vragen hoe de snelste weg naar huis gaat. “Aankomst: 17:15 uur” meldt het apparaat. Ik vind het aantrekkelijk. Dat doe ik: naar huis! Ik heb geen trek meer in de regen bij Bad Laasphe!

De eerste uren Autobahn gaan in een mist van water. De achterlichten en remlichten van de auto’s vóór mij bieden enige houvast. Het is héél erg lang geleden dat ik motor reed in dit soort omstandigheden. En gek genoeg heb ik er wel lol in. Want ook dit is best een uitdaging. Ik weet van heel vroeger: het is slim om het initiatief te houden. Dat wil zeggen, links blijven rijden en harder dan de rest. Want als je (te) voorzichtig op de rechterrijstrook gaat zitten komen auto’s je voorbij, ze zien je slecht (of niet of te laat) en ze gooien nog meer water over je heen. Gevaarlijk. Bovendien heb ik op een KNMV-cursus geleerd dat aquaplaning bij een motorfiets niet bestaat. Ik moest toen met honderdtwintig een bak met tien centimeter water in rijden en nog remmen en sturen ook. Dat lukte opperbest. En dus houd ik een gangetje van rond de honderdvijftig op de linkerbaan. Voor zover er ruimte is natuurlijk. Wat die Duitsers kunnen, dat kan ik ook: Nur Links!

Op zeker moment, het zal rond de klok van twee zijn, wordt het toch droog. Het wegdek ook. De lucht klaart op. De temperatuur loopt op naar achtentwintig graden. Het textiel droogt lekker op. En de Autobahnen geven me aardig wat ruimte. Ik doe een half uurtje een tempo van rond de tweehonderd. Als ik een beetje omlaag zak achter dat ruitje vallen de windwervelingen redelijk weg en is het uitstekend te doen. Ja, de KTM perst er makkelijk nog vijftig kilometer bij als het moet, maar met dertig kilo bagage achterop voelt dat niet verantwoord. Het is goed zo. De kilometertjes rollen vlot onder de wielen door. Het brandstofverbruik is navenant maar dat zal me jeuken. Het is immers hobby. Als ik Nederland nader is het niet warm meer maar gewoon heet. Op een parkeerplaats wissel ik naar spijkerbroek en doorwaaijas. En ook de drukte op de weg neemt toe. En flink ook. Ik krijg files maar daar kan ik tussendoor. Dan de grens over, Nederland in. Iedereen stampt op de rem, drie rijen dik zakken naar honderd in het uur, het wordt stomvervelend en de rit uitzitten totdat ik thuis ben. Dat is om half zes het geval.

Job done! Vanmorgen om kwart voor negen vertrokken, om half zes ‘s-middags thuis, zevenhonderdvierennegentig kilometer afgelegd. Just another day at the office. En totaal? Achtentwintighonderd kilometers op de klok gezet. In zes dagen. De KTM noteert nu eenenzeventigduizend en vijfhonderd kilometers. Een aardige score na drieënhalf jaar. En nee, hij gaat nog lang niet weg. Wat goed is goed.

Het Duits Middelgebergte is een aanrader. Echter, het moet prettig weer zijn. Met uitzondering van vandaag was het dat toch wel. Jammer van al die Umleitungen. Het lijkt wel of heel Duitsland op de schop is. Natuurlijk, rijden is rijden, wat maakt zo’n Umleitung dan uit? U heeft gelijk natuurlijk. Echter, als je een plan hebt en er op rekent om rond een zekere tijd op een zekere bestemming te zijn dan gooit zo’n Umleitung roet in het eten. Want een Umleiting is meestal niet een kwestie van twee straatjes omrijden. Het is vaak gewoon een omweg van twintig kilometer. Of meer. Maar inderdaad, het zit allemaal tussen de oren. Zeker.

Ik heb genoten. Ik hoop u ook? Als lezer?

Alle berichten

• Duitse middelgebergtes – Fritzlar 9-8-2020
• Duitse middelgebergtes – Schmalkalden 10-8-2020
• Duitse middelgebergtes – Crottendorf 11-8-2020
• Duitse middelgebergtes – Heidenau 12-8-2020
• Duitse middelgebergtes – Naila 13-8-2020
• Duitse middelgebergtes – Thuis 14-8-2020
• Duitse middelgebergtes – routes 17-8-2020