Duitse middelgebergtes – Schmalkalden

Wekker. Eruit. Douchen. Ontbijt. Dan inpakken. De kamer is een bende. Overal ligt wat. Maar ik krijg alles weer keurig in de koffers en roltas. Het is alweer knap warm (op de kamer) en dus kies ik de spijkerbroek en de doorwaaijas. Naar buiten om op te laden en… het regent. Gadver! En het ziet er naar uit dat het voorlopig zo blijft ook. Terug op de kamer meteen kleding wisselen. Toch weer Goretex-textiel. Dan de roltas opbinden. Oma ziet het vanonder een luifel geamuseerd aan. Zo maakt ze weer wat mee op haar oude dag. Oude man druppend van het zweet op een flitsende KTM. Verder geen commentaar. Dan op pad.

De bestemming is Schmalkalden. Een plaats in de voormalige DDR. Hemelsbreed is het niet heel ver maar ik heb een serie lussen in de route gepropt waardoor het toch een dikke driehonderd kilometer wordt. Ik heb er zin in alleen… die regen. Ik vertrek rond de klok van negen en het blijft regenen tot twee uur in de middag. Zoiets. En af en toe regent het flink ook. Jammer, want het is hier fantastisch sturen. Sauerland maar dan zonder rijen motoren met gele en witte kentekenplaten. Maar nu moet het dus pianissimo.

Wegopbrekingen. Diverse. Met wat improviseren op de Garmin XT weet ik ze te fixen. Ergens stuit ik opnieuw op een wegafzetting maar ik besluit om deze te negeren. Het blijft geen feest! Tot ik bij de rij hekken kom. Er staan een paar wegwerkers naast. Mijn route wil driehonderd meter verderop rechtsaf en deze hekken lijken net neergezet. Erachter is gewone straat zichtbaar. Als de wegwerkers me aan zien komen gebaren ze: “omdraaien”, maar iets zegt me dat ik gewoon door kan. Ik stop naast een wegwerker, zet de motor af en maak een praatje. Met mijn steenkolenduits leg ik uit dat ik door wil. De man kijkt me aan met de lodderige ogen van een St. Bernhard die z’n vaatje cognac is vergeten. Hij snapt het niet en dat zegt ie ook: “keine ahnung”. Dat betekent: “ik heb geen idee”. Dat had ik al gezien. Dat ie geen idee had. Ik start de motor en kruip door een gaatje in het hek. De wegwerkers zal het worst wezen. Ik rijd de straat in, ga driehonderd meter rechtsaf… niks aan de hand.

Rond twaalf zet ik de motor langs de kant op een beschutte plek. Even pissen. Wat drinken. Dan start ik de motor, die slaat aan, ik rijd weg… geen instrumenten! De motor doet keurig wat ik wil maar de twee displays zijn maagdelijk blank. Da’s onhandig. Vooral de benzinevoorraad is toch wel prettig om te weten. Stoppen, contact af… ik heb het idee dat de sleutel niet helemaal in de goede stand staat. Contact aan… alles doet het weer. Okay? Maar het oranje lampje van het motormanagement blijft branden. Aan de motor merk ik niks. Die rijdt prima. Maar tsja. Nou heb ik hier een trucje voor. Een beetje spelen met de kill switch waarmee je de boel kunt resetten. Nee, als er een serieuze storing is valt er niks te resetten maar iets zegt me dat er niks aan de hand is. Ik doe mijn trucje. Helpt niet. Ik doe mijn trucje nog een keer: het oranje lampje gaat uit na starten. Opgelost. Toegegeven: ik houd niet van dit soort fratsen maar de rest van de dag doet de KTM gewoon weer alles goed. Vort maar.

Rond tweeën wordt het zowaar droog. En valt er eindelijk een beetje te sturen. Want zoals geschreven, de wegen hier zijn fenomenaal! Ik stop opnieuw voor een pauze en probeer te beslissen wat nou slim is: camping of hotel. Het idee is een camping. Het adres staat in de Garmin. Maar met wat Googelen leer ik dat er ook morgen regenbuien verwacht worden. Een tentje inpakken in de regen, bah. Dat spreekt me niet aan. Het is vakantie! Geen armoe! Ik ga voor het hotel. Dat vind ik vlot in het centrum van Schmalkalden… gesloten. Iets met een virus. Er staat een briefje op de deur dat verwijst naar een ander hotel. En inderdaad, dat is open. Inmiddels is de zon gaan schijnen en mag ik met bijna dertig graden twee koffers en een roltas naar de tweede verdieping zeulen. In mijn waterdichte textielpak. Alleen, ik ben binnen nu nog natter dan toen het vanochtend regende. Maar alles komt goed.

Schmalkalden is een tamelijk grote plaats met een werkelijk erg mooie Altstadt. Door de jaren heen las ik berichten over de grauwe en mistroostige woningen in de DDR maar in Schmalkalden is er niets van terug te zien. Het ziet er picco bello uit en het heeft sfeer. Maar… Corona. Het is augustus, Duitsland heeft vakantie, maar in deze mooie Altstadt kan ik een kanon afschieten zonder slachtoffers te maken. Doodstil op de mooie klinkerstraten. Ik vind slechts twee open restaurants. Dan wordt kiezen makkelijk.

Morgen verder naar het oosten.

Alle berichten

 

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.