Dag 10 – een rondje Frankrijk

Gisteravond had ik geen zin in diner. Ik keek eens naar de kaart en dacht: “toedeledokie”. Ik had geen zin om een dikke dertig euro te dokken voor een hap voer alleen aan een tafeltje. Bovendien voelde ik me tamelijk versleten na die rit van zo’n achthonderd kilometer. Ergens onderin mijn tanktas vond ik een reep chocolade en dat was even genoeg. Om 22:00 uur lag ik plat. Heerlijk.

Vanmorgen gaat om 06:30 uur de wekker. Het bekende ritueel. Ontbijt sla ik opnieuw over want dat kan ook hier pas vanaf 08:00 uur. Ik stap om 07:10 uur op de brommer en vertrek richting Le Mont Saint Michel, ruim twintig kilometer verderop. Dat blijkt een deceptie. Nee, niet dat dorp op die rots, dat is schitterend, maar om er te komen. Het is natuurlijk naïef van mij om te veronderstellen dat ik gewoon tot aan die natte toegangsweg kan rijden. Le Mont Saint Michel is uiteraard één grote commerciële bende waar duizenden toeristen op af komen. De boel is dus hermetisch afgesloten. Je kan (moet) de auto (of motor) op één van de vele parkeerterreinen zetten waarna je met een buspendel wordt verplaatst naar Het Dorp. Lopen kan uiteraard ook. Daar heb ik allemaal geen zin in. Ik moet nog een pesteind. Ik wil alleen even snel kijken en een fotootje schieten. Dan maar niet. Ik zeg tegen de TomTom dat ik naar Calais wil en vertrek weer. Op een binnendoorweg zie ik Het-Dorp-Op-De-Rots van een afstand. Toch maar een fotootje als bewijs. Voor de rest mogen ze het gebeuren in hun kanaal steken. Ik ga misschien nog wel eens terug als ik meer tijd heb. Bovendien is Normandië erg leuk en sfeervol. Bij Calais kom ik er trouwens langs…Het Kanaal.

En verder? Niet veel bijzonders. Ik rijd dus via Calais en Duinkerken richting Brussel. Parijs en Lille laat ik bewust rechts liggen. Te druk. Ik weet dat deze weg langs de kust heerlijk rustig is. Olga en ik hebben dit al eens eerder gereden, jaren geleden. En ook nu wederom weinig, soms geen verkeer. Het maakt dat ik met zo’n gangetje van 150-160 lekker kan doorbonken. Bij Duinkerken krijg ik mijn moment suprème: de teller gaat op 100.000 km. Ik weet, het is maar een getal, maar ik vind het gewoon leuk. Bovendien zie je deze tellerstand weinig op een Triumph Speed Triple. Het is het soort motor waarop de meeste jongens hooguit 3.000 km per jaar maken. Een showding, dus. Alleen niet bij mij. Ik heb hem om op te rijden.

Voorbij Duinkerken onverwacht een enorme file. De politie heeft de snelweg volledig afgesloten. Ik heb geen idee waarom. Al het verkeer wordt de snelweg afgeleid, een naburig stadje in. Een compleet verkeersinfarct is het gevolg. Alle wegen in de wijde omtrek zitten verstopt. Maar niet voor Ronnie op zijn Triumph! Accoord, ik gebruik de nodige voet- en fietspaden (met beleid, uiteraard) en negeer alle doorgetrokken strepen maar dan kom je tenminste ergens. Kruip door sluip door en slalom rijden. Sorry, maar ik ga niet in mijn zwarte leren motorpak in de hete zon staan gaarkoken in een file. Een ruime twintig kilometer verderop vind ik de snelweg weer. Handig ding toch wel, zo’n motor.

Om 16:00 uur rijd ik onze eigen tuin in. Het karwei is geklaard, de vakantie zit erop. Ik vertrok met 95.209 km op de klok. Nu staat er 100.247 op. Dus afgerond een mooie 5.000 km weggestuft in 10 dagen tijd. Als ik het rondje terugkijk realiseer ik me dat ik zo ongeveer heel Frankrijk via de buitengrenzen in de rondte ben gereden. Immers via Duitsland naar de Vogezen, via de Franse Alpen, Spaanse Pyreneeën, Bordeaux en Normandië, Calais en Duinkerken….een mooi rondje.

En hoe dat beviel? Zo in mijn eentje? Veel beter dan ik van tevoren had durven hopen. Ik heb genoten en werkelijk prachtige natuur gezien. De Pyreneeën zijn schitterend en een absolute aanrader voor elke motorrijder. Ook voor de niet-motorrijder trouwens. Toegegeven, ik had het mooiste weer van de wereld en ik heb geen pech of andere serieuze ellende meegemaakt. Da’s een geluk. De Triumph heeft het perfect gedaan. Ook een geluk alhoewel ik qua onderhoud nooit over één dag ijs ga, maar dan nog. Ik had het retedruk met het schrijven van deze proza. En ik had de mazzel dat ik Anneke tegenkwam die een vijftal avonden en evenzovele ontbijtjes een stuk gezelliger maakte. Veel mensen willen trouwens een foto van Anneke zien. Raar. Waarom? Maar helaas, ik heb geen foto’s van Anneke. Hoeft ook niet. Het is ruim voldoende om te melden dat Anneke een prachtig mens is. Waarvan akte.

Ik heb geen flauw idee hoeveel mensen dit blog gevolgd hebben, afgezien van de leuke reacties die ik kreeg van mijn vrouw en kinderen en vrienden en bekenden, maar ik hoop dat iedereen die ze las ervan genoten heeft, net zoveel als ik om ze te schrijven. Met dank ook aan Wim’s ludieke bijdragen op Facebook. Ik heb er dankbaar misbruik van gemaakt.

Ik heb nog een verzameling filmpjes en die zal ik hier in aparte berichten via Youtube posten.

Tot een volgende keer. Wie weet?

Alle berichten toerweek Frankrijk

• Dag 1 – een rondje Frankrijk 19-6-2015
• Dag 2 – een rondje Frankrijk 20-6-2015
• Dag 3 – een rondje Frankrijk 21-6-2015
• Dag 4 – een rondje Frankrijk 22-6-2015
• Dag 5 – een rondje Frankrijk 23-6-2015
• Dag 6 – een rondje Frankrijk 24-6-2015
• Dag 7 – een rondje Frankrijk 25-6-2015
• Dag 8 – een rondje Frankrijk 26-6-2015
• Dag 9 – een rondje Frankrijk 27-6-2015
• Dag 10 – een rondje Frankrijk 28-6-2015
• Rondje Frankrijk – de Col d’Erroymendi boven de wolken 28-6-2015
• Rondje Frankrijk – de Col de Peyresourde 28-6-2015
• Rondje Frankrijk – de Col d’Aspin 29-6-2015
• Rondje Frankrijk – de Col d’Erroymendi 29-6-2015
• Rondje Frankrijk – omhoog naar de Tourmalet 30-6-2015