Dag 5 – een rondje Frankrijk

Het is 03:20 in de nacht als ik wakker word van een tikkend geluid. Regen. Het zal toch zeker niet! Daar heb ik dat hele pesteind niet voor gereden! Maar goed. Het duurt nog even voor de wekker gaat.

Gisteravond zijn Anneke en ik een vorkje wezen prikken in een ander etablissement. Ons hotel heeft geen eigen resto en dus worden we naar zaken in de buurt verwezen. Prima. Zo kom je nog eens ergens. We stappen om even over acht naar binnen en we kijken rond. Verlaten. We kunnen een kanon afschieten. Nobody. Oh nee, dat is geen Spaans. In de reisbeschrijving van Maurice hadden we al gelezen dat die Spanjolen laat aan tafel gaan. Vort maar. We krijgen een kaart in handen gedrukt en ik snap er geen hol van. Anneke wél. Ze ontcijfert een paar dingen. Dorado zal wel vis zijn. Ik mot geen vis. Laat die beesten gewoon in het aquarium alsjeblieft! Uiteindelijk bestel ik een voorgerecht dat we ontcijferen als cannelloni en een hoofdgerecht dat vermoedelijk eend is. Het voorgerecht wordt geserveerd en ik schiet in de lach. Met zo’n voorgerecht mag de eend in de kooi blijven. Wat een berg voer! De serveerster lacht met me mee. Gezellie. De avond kan al niet meer stuk. De dorado blijkt inderdaad een vis te zijn want er ligt een Snoek op Annekes bord. Of zoiets. Ik ken geen andere merken. Tenslotte volgt nog een nagerecht. Anneke herkent iets met appel en dat bestellen we. We zijn benieuwd. En inderdaad. We krijgen beiden een appel. Op een schaaltje. Met een mesje erbij om hem te schillen. Briljant. Dan horen we gestommel en er komen andere gasten binnen. De avond begint voor ons restaurant. Om 22:00 uur! Dat is toch geen tijd om te gaan eten! Ik zal die De Guindos eens bellen.

Wekker om 07:00 uur. Geen tikken. Ik kijk uit het raam. Droog. Wel zwaar bewolkt. Vandaag dus geen dertig graden. We mogen het doen met rond de twintig. Eigenlijk wel prima. Ontbijten. Dat is in hotel El Ciervo en feestje. De eigenaresse gaat helemaal los met schalen vol kleine hapjes. Sommigen zijn net schilderijtjes, Maurice meldde het al. Prachtig. Normaal is gewoon de Hollandse hagelslag mijn ding, maar nu even niet. Anneke komt iets later aan tafel. Zij vertrekt vandaag naar het plaatsje Ochagavia aan de westkant van de Pyreneeën. Daar ga ik morgen ook naartoe. Anneke’s schema ligt één dag op mij voor, zogezegd.

Ik doe vandaag Maurice’s “Vielha – west”. Een stukkie stuffen van 260 km met ook een stukje door de Franse Pyreneeën. Tanktas ingepakt. Pak aan. Geen doorwaaijack vandaag. Via de trap de garage in. Starten. Naar de uitgang. Knoppie drukken….geen sjoege. De automatieke deur kreunt als opa tijdens zijn laatste kunstje en verdomd het verder. Euhhh…en nu? Nog een paar pogingen. Niks. Ik probeer wat altijd helpt in zo’n geval: een paar flinke trappen. Weer niks. Nog één ultieme poging voordat ik besluit om de eigenaresse erbij te slepen…hij doet het. Net Windows. Dat moet ook altijd een paar keer uit en aan voordat het werkt. Snel naar buiten voordat die hor zich bedenkt en op pad.

De route is weer prachtig maar ik zit niet lekker in mijn vel. Geen idee waarom, maar het leidt ertoe dat ik het héél rustig aan doe. De bochten geloof ik eventjes. Dat geeft me ook gelegenheid om eens goed om me heen te kijken en de geweldige natuur te bewonderen. Het is wel aardig, dat kalme rijden, maar het leidt er ook toe dat ik op zeker moment bijna van de weg af rijd omdat ik gewoon niet zit op te letten. Da’s lastig met een berm die zo’n dertig centimeter lager ligt. Ik corrigeer net op tijd en vervloek mezelf even. Wakker blijven Putting! Ineens ontdek ik een bord dat een klooster aanduidt. Het monasterio de Urmella. Ik houd van die ouwe meuk. Architectuur levert vaak mooie foto’s op. Ik draai het slingerpad op van hooguit anderhalve meter breed maar wel goed geasfalteerd. Hebben wij vast ook betaald! Er komt geen eind aan het geslinger en geklim en na zo’n 15 minuten word ik het zat. Dat duurt me te lang. Omkeren en weer terug. Dan maar geen monasterio.

Maurice heeft een paar cols in de route gepropt. De Col de Val Louron – Azet bevalt me goed. De Peyresourde is geen reet aan. Die zit ook vaak in de Tour de France. Wim van Est heeft er ooit huisgehouden voordat Lance hetzelfde kunstje flikte met drie infusen`in zijn bilnaad. Ik vond altijd al dat die gozer raar uit zijn ogen keek als ie op zijn fiets zat. De Peyresourde gaat met lange slingers langs groene hellingen omhoog en je bent al op de weg omlaag voordat je er erg in hebt. Ik wel tenminste. Mogelijk dat er op de top een bord staat maar ik heb het niet gezien. Staat er wel een bord? Tenslotte de Col de Portillon. Sodeknetters! Dat is een aparte ervaring! Aan de Franse kant omhoog over een wasbord als dat van Sylvester Stallone (in zijn goede jaren) en dan aan de Spaanse kant strak wegdek als de reet van Brigitte Bardot (ook in haar goede jaren). Aan de Spaanse kant heb ik bij de tweede bocht door: dit wordt een feestje! Prachtig bochtenwerk over een brede, meestal goed overzichtelijke weg. En geen levende ziel te bekennen. Kilometers lang! Ik voel aan de Triumph dat ie er zin in heeft. Als de weg goed te overzien is gebruik ik de volle breedte. Ik gooi en smijt de brommer alle hoeken en gaten in en ben veel te vroeg beneden in het dorp.

Weer de garage in. Hetzelfde getob. Pas na de zesde poging gaat de deur open. Toch even melden. In mijn vlekkeloze Spaans. Nu een vino tinto, por favor. En rapido!

Morgen dag 6.

Alle berichten toerweek Frankrijk

• Dag 1 – een rondje Frankrijk 19-6-2015
• Dag 2 – een rondje Frankrijk 20-6-2015
• Dag 3 – een rondje Frankrijk 21-6-2015
• Dag 4 – een rondje Frankrijk 22-6-2015
• Dag 5 – een rondje Frankrijk 23-6-2015
• Dag 6 – een rondje Frankrijk 24-6-2015
• Dag 7 – een rondje Frankrijk 25-6-2015
• Dag 8 – een rondje Frankrijk 26-6-2015
• Dag 9 – een rondje Frankrijk 27-6-2015
• Dag 10 – een rondje Frankrijk 28-6-2015
• Rondje Frankrijk – de Col d’Erroymendi boven de wolken 28-6-2015
• Rondje Frankrijk – de Col de Peyresourde 28-6-2015
• Rondje Frankrijk – de Col d’Aspin 29-6-2015
• Rondje Frankrijk – de Col d’Erroymendi 29-6-2015
• Rondje Frankrijk – omhoog naar de Tourmalet 30-6-2015