Motor slipcursus, ook dat kan tegenwoordig!

Motor slipcursus

Met het opruimen van fotomateriaal kom ik ineens foto’s van een motor slipcursus tegen. Ja, dat hebben Ollie en ik ook een keer gedaan, tien jaar geleden, om precies te zijn. De school zat ergens achter Eindhoven in de bossen en de instructie werd gegeven door de Rotterdamse oud-motorrijschoolhouder Bastiaansen die zo op z’n oude dag nog een leuke bijverdienste had. Nee, slippen deden we niet met de eigen motor. We kregen er Kawasaki’s, de ER6N om precies te zijn. Met uitschakelbaar ABS. Elke motor met twee lange vangarmen want anders werd de schade aan mens en kleding te groot. Want onderuit zouden we gaan, daar was geen twijfel over.

ABS op een motor

Vandaag de dag is ABS geen onderwerp van discussie meer. Elke nieuwe motor wordt met ABS uitgeleverd omdat het per 1 Januari van dit jaar wettelijk verplicht is. Maar tien jaar geleden was het anders en op de slipbaan kregen we uitgebreid de gelegenheid om het te testen. Oprijden met honderdtwintig km/uur en dan met ingeschakeld ABS en twee vangarmen vol in de voorrem knijpen op kletsnat glibberig wegdek. Da’s grappig, want als verstokt ouderwets motorrijder heb je dit niet tussen de oren zitten. Ondanks alle hulpmiddelen knijp je niet voluit. Pas bij de derde poging en na mezelf inwendig flink verrot gescholden te hebben lukt het. De uitkomst was en is dan heel simpel: ABS moet, want het werkt. Zelfs beter dan je verwacht. Punt. Klein probleempje, mijn huidige Triumph uit 2005 heeft het niet. Olga’s Suzuki Bandit 600 ook niet. Wij moeten het nog met ouderwets Fingerspitzengefühl doen. En dat heeft me de afgelopen tien jaar toch al vier keer in de steek gelaten. Twee keer met mijn vorige Suzuki en twee keer met de Triumph. De laatste keer eind vorig jaar in Engeland op een glibberige smalle bosweg. Alle keren met niet meer schade dan een paar krassen en een verbogen pedaaltje, maar toch. Nu weet ik wel dat je pas een echte motorrijder bent als je een keer op straat hebt gelegen, maar leuk is toch anders. Voor het overige is zo’n dag een waardevolle ervaring. Je merkt hoe glad natte kasseien zijn (glad! Ik heb respect voor die jongens die elk jaar Parijs-Roubaix trappen) en dat je met ABS er gewoon onbekommerd overheen kunt rossen.

Oh ja, voor al die motorrijders met ABS maar die het nog nooit geprobeerd hebben en die dus nog steeds te voorzichtig knijpen (en dus altijd te slap en onvoldoende remmen): probeer het een keer. Op een stille weg. Gewoon vol knijpen. Dan weet je wat het doet en doe je het sneller als het echt nodig is. Die verdiende meters remweg kunnen een wereld van verschil maken. Oefening baart kunst.

Enfin, ik spaar weer verder. Voor een brommer met ABS, zonder vangarmen. Want die dingen zijn erg onhandig als je tussen de file door moet. Dat dan weer wél.

Update 3 januari 2018: de brommer met ABS is er nu: mijn KTM.