Onze buurt heeft een Whatsappgroep. Nuttig!

Onderzoek heeft aangetoond dat de criminaliteit daalt in een buurt waarin de buurtgenoten een Whatsappgroep gebruiken. Met zo’n groep kunnen ze elkaar snel waarschuwen zodat ze allemaal tegelijk met hooivorken en rieken naar buiten kunnen stormen, de oproerkraaiers tegemoet. Nou gebeurt er weinig in onze wijk. Niks eigenlijk, tenminste, als ik de wekelijkse emailupdate van onze wijkagent mag geloven. Dat is een aardige man. Die geloof ik op zijn blauwe ogen. Maar voorkomen is beter dan genezen, zo besloot een goedwillende medebewoner, die daarop twee maanden geleden een briefje in alle brievenbussen stopte met het voorstel om een Whatsappgroep op te richten. Ik deed mee. Ik heb immers een betrouwbaar man als Ad van der Steur ook hoog zitten en ga net als hem voor maximale veiligheid. Er moest een email met mobiele nummer worden gestuurd naar die buurtbewoner die het tenslotte zou regelen. Al snel piepte een melding op mijn mobiel en mijn deelname was een feit. Prima.

Overdag op kantoor. Mijn mobiel tingelt. Dat doet ie niet zo vaak want ik ben van de generatie die niét de hele dag met gebogen hoofd de leesplank inspecteert. Dus ik grijp het ding en kijk wat er loos is. De buurt Whatsapp. Da’s even schrikken. Lopen er jihadi’s met kalashnikovs door onze straten? Is er een Boeing geland in de voortuin? Of gewoon een optocht van Ajax supporters die over alle motorkappen op weg naar De Kuip lopen? Niets van dit alles. Een bewoner heeft problemen met een dubbel geparkeerde auto en kan de oprit voor zijn huis niet af. Of iemand weet van wie die auto is? Lekker belangrijk. Op zo’n tweehonderd buro’s gaan telefoons af. Geirriteerde reacties volgen al snel. De eerste groepsleden melden zich meteen af. Die hebben geen zin in deze onzin. De beheerder stuurt snel een reactie rond dat de groepsapp hier niet voor bedoeld is. Da’s terecht. Voor dubbelgeparkeerde auto’s heeft onze gemeente zogenaamde Handhavers rondlopen. Laat men het daar melden. Doen die jongens ook nog eens wat nuttigs.

Overdag op kantoor. Mijn mobiel tingelt. De buurt Whatsapp. Ik kijk. Welk schrikbarend onheil zou er nu in de straat aan de hand zijn? Klaar om meteen in de auto te springen en naar huis te racen met alle hulpdiensten in mijn kielzog lees ik het bericht. Iemand’s hond is doodgereden door een idioot die daarna is doorgereden. Er wordt een vaag signalement van de auto gegeven. Of we willen uitkijken naar het koekblik. Nee. Ik zit op mijn werk en ben niet in de buurt. Dit is natuurlijk allemaal heel triest maar ook hier is die groepsapp niet voor bedoeld. Die is om te waarschuwen voor inbrekers, loslopende pedofielen en ander moeilijk volk dat het slecht voor heeft met onze bloedverwanten of zuurverdiende inboedel. Vervolgens begint een rij mensen te reageren met “veel sterkte gewenst”. De buurtapp als Facebookpagina. Tweehonderd mobiele telefoons tingelen er vrolijk op los met een stroom goedbedoelde condoleanceberichten. Een heleboel mensen die vragend worden aangekeken wat er aan de hand is, met een piepende telefoon op tafel terwijl ze in één of andere vergadering zitten. Na de zoveelste nutteloze tingel ben ik er klaar mee. Opnieuw zie ik een rij meldingen van mensen die zich afgemeld hebben. Daar sluit ik me bij aan. Geen buurtapp meer. Toedeledoki! Zo betrouwbaar is die Ard van der Steur nou ook weer niet!