Mijn KTM

Een KTM Superduke GT, vers van de pers

Ophalen

Geduld is een schone zaak, luidt het spreekwoord. Zaterdag 11 maart 2017 is het dan zover. Op naar Krommenie om de nieuwe brommer te halen. Zoon Steven en ik klimmen om 08:30 uur in de auto. Gemakshalve heb ik mijn op de beurs gescoorde nieuwe motorbroek maar vast aangetrokken. En de laarzen. En dat betekent dat ik Steven laat rijden want met motorlaarzen op die pedaaltjes trappen, het gaat, maar liever niet. Ooit heb ik in een reclamefilmpje een boer met vieze klompen in een Ferrari zien stappen en er zijn best overeenkomsten. Niet dat ik in een Ferrari rijd, maar met een beetje fantasie kom je een eind. Het weer is opperbest en een goed uur later zitten we aan de koffie bij Karin van Verpalen Motors die een dikke map met KTM-boeken en formulieren voor mijn neus schuift. Waarna André Verpalen een grote doos aanwijst vol met spullen die van mijn brommer afgeschroefd zijn. Want ik had een lijstje met wensen. Het idee is dat ik de standaard-uitlaat, buddyseat, schijfremmen, windscherm en accu mee naar huis neem. Gelukkig zijn we met de auto gekomen en dus is dit piece of cake, anders zou ik niet weten waar de doos te laten. Dan had het met Ducktape achterop de brommer gemoeten, suggereert André. Nou…. dat lijkt me lastig. André vertelt me hoe het toetsenbord van de KTM werkt. Waarmee ik alle instellingen naar mijn hand kan zetten en dat is nogal wat. Ik had veertig jaar geleden niet durven dromen ooit nog eens op een brommer te zitten met functies als deze. Veertig jaar geleden werd alleen verteld waar de sleutel in moest en waar de choke zat. Meer was er niet. Met die moderne fietsen is het nu “arm the slides and take your seats”. Dan is het zover en kunnen we op pad. Steven in de auto voor me uit en ik erachter.

Thuis

Het gaat soepel en een uurtje later parkeer ik de brommer voor de deur. De buren zijn ook nieuwsgierig. Ik demonstreer het één en ander alhoewel dat eigenlijk nutteloos is, want de buren hebben niks met motoren en ze zien alleen een apparaat met twee wielen en een stuur. Waarop je kou zit te kleumen en waarop je nat wordt als het regent. Net als de Tomos waar ze zelf op rijden als ze naar het winkelcentrum gaan voor een pak melk. Is dat leuk? Ik begrijp het best. Als motorrijder mis je er nu eenmaal één van de zeven. But who cares. En de buren bedoelen het goed. Het zijn lieve mensen en ik waardeer de belangstelling. Wij hoeven nooit de Rijdende Rechter te bellen als er een schutting scheef staat. Wij zorgen ervoor dat ie nooit scheef staat.

En verder…

Ik moet de eerste duizend kilometer kalm aan doen want inrijden. Dat betekent dat ik de KTM niet boven de vijfenzestighonderd toeren mag laten draaien. Maar op de snelweg ontdek ik al heel snel dat met dat toerental de fiets al zo’n honderdzestig km/u rijdt. Harder dan Koos Spee leuk vindt. De rest van de dag en ook de zondag erna gebruik ik om die duizend kilometer erop te zetten. Peanuts. Zo doe ik onder andere de Posbank aan bij Rheden. Vanwege het mooie weer is het daar stervensdruk. Ik parkeer de KTM op de parkeerplaats, zet het alarm erop en kijk of ik een vrij plekje voor een bak koffie kan vinden. Ijdele hoop. Na tien minuten kom ik weer terug bij de brommer en staan er drie motorrijders naast met het kwijl op de lippen. Tsja. In tegenstelling tot een BMW 1200GS, waar de halve motorwereld op zit wegens gebrek aan fantasie, is de Superduke GT tamelijk exclusief. Voor mij een nieuwe ervaring en ik vind het wel grappig. De jongens willen van alles weten en ik leg het uit. Dan stap ik op en schrik me de tandjes vanwege het alarm dat oorverdovend begint te gillen. Oh ja. Dat alarm moet er eerst af. Daar moet ik echt aan wennen. Dat alarm. Het levert me de aandacht van het complete terras op. En dat vind ik toch wel teveel van het goede.

Aanpassingen

Aanvulling: de KTM is niet helemaal standaard. Wat is eraan gedaan:

• Alarm systeem. Ik zie hem ‘s-ochtends bij het hotel graag weer staan.
• GPS-mount (en een TomTom 400, Garmin Zümo XT). Navigatie is een must!
• Powerparts zadels met verwarming (foam vulling vervangen door Tijger Leathers).
• Zijkoffers. Makkelijk op vakantie.
• MSR – Motor Slip Regulation. Geen verrassingen bij fout terugschakelen.
• Wave schijfremdisks voor en achter. Scheelt weer twee kilo. En het ziet er beter uit.
• Windscreen donkere uitvoering. Omdat ik dat mooier vind.
• Led koplamp. Gewoon halogeen kan anno 2017 echt niet meer. En led is veel betrouwbaarder. Ik had een Cyclops, maar dat viel tegen. Nu zit er een Hilox in. Beter.
• Akrapovic einddemper. Ook weer twee kilo en het klinkt leuker.
  • 2020: verwijderd en vervangen door de originele uitlaat. Teveel gedoe over uitlaten en geluidsoverlast, met name in Duitsland. Daar heb ik gewoon geen zin in. De Akra heb ik via Marktplaats verkocht.
• K&N luchtfilter. Voor de betere ademhaling. En makkelijk schoonmaken.
• Shido lithium-ion accu (met aansluiting voor druppellader). Waarom? Het scheelt 2,5 kilo en Li-ion is betrouwbaarder.
  • 13-5-2019: de Shido eruit en de standaard-accu erin. Waarom? Het blijkt dat een Li-ion accu niet voldoende ampère (startstroom) kan leveren om de motor aan de praat te brengen. Na een paar koude nachten (nachtvorst) en een paar dagen stilstand start de KTM dan moeizaam. De originele lood-zuur accu heeft daar veel minder problemen mee.
• Tank protectie stickers.
  • 2020: verwijderd en vervangen door een complete stickerset van MotoProWorks. Gewoon omdat je dan ineens een andere motor hebt.
• Bar-end spiegels. Omdat die originele konijnenoren zo afschuwelijk zijn.
• Crash bars. Van SW-Motech. Niet omdat ik van plan ben te vallen maar het levert een mogelijkheid om highway steps te monteren. Prettig voor mijn knieën op lange afstanden.
• GPS tracker. Ingebouwd onder de buddyseat. Op een website kan ik zien waar hij staat en alle kilometers worden gelogd. Vind ik handig voor later. Lees hier meer over wat het ding doet en kan.
• Koppelingcylinder. Van Oberon. De oude mankeerde niks maar ze willen soms gaan lekken en rijden zonder koppeling is onhandig. Preventief de Oberon laten plaatsen omdat die kwaiteit beter is.

Verlanglijstje

• Een bagagerekje met topkoffer. Want de laatste twee vakanties rondgereden met twee gestapelde roltassen en dat is minder handig. Een topkoffer vind ik afschuwelijk maar het biedt wel praktische voordelen als je lang op reis bent.