Doe maar iets algemeens

“Ik hoor geluid uit je tas komen.” zegt opa. Oma rommelt in haar tas en houdt dan een telefoon in haar hand.
“Er komt geluid uit! En ik heb niks gedaan!” roept oma verbaast.
Ze tikt op het scherm en het ding komt tot leven. Bovenin laat het apparaat een notificatie zien. Oma kijkt er naar. Ze snapt er geen lor van.
“Lisette heeft gisteren met mijn telefoon zitten prutsen. Ik vind het niks als ze met mijn dingen prutsen. Ik heb ‘m net! En nu?” vraagt oma.
“Tik er eens op.” antwoord opa. Opa heeft oog voor techniek.
Whatsapp komt tot leven.
“Allemaal tekstjes.” zegt oma. Boven haar hoofd zie ik een enorm vraagteken in de lucht hangen.
Opa en oma zitten in de metro. Op weg naar Rotterdam-Blaak. Ik zit op de stoel erachter. Ik wil ook naar de Blaak. Opa en oma praten nogal luidruchtig. Ik volg de hele discussie. Geen keus. De rest van de reizigers ook niet trouwens.
“Er staan namen bij.” zegt oma. “Truus, Toos, Carla, Lisette, Ineke, Mientje, Joop, Karel. De hele ploeg zit in dat ding!”.
Een echt Rotterdamse familie, begrijp ik.
“Wat schrijven ze?” vraagt opa.
“Allemaal flauwekul. Wat Is dit? Een filmpje? Het komt van Mientje.”
“Ja. Een filmpje.” antwoord opa. Opa heeft overal verstand van. “Wat voor filmpje?”.
Oma tikt op het schermpje en kijkt even.
“Een kat die rondjes draait en probeert z’n eigen staart te pakken te krijgen”.
“Mientje heeft toch helemaal geen kat?”
“Nee. Dus ik snap er geen reet van. En Carla stuurt een foto van een bord eten”.
“Waarom wil Carla ons laten zien wat ze naar binnen werkt? Dat interesseert ons toch geen moer.”
“Geen idee. Dat moet je aan Carla vragen. Ik vind wel dat ik iets terug moet zeggen. Ze bedoelen het goed. Denk ik”.
“Wat wil je dan terug zeggen?” vraagt opa.
“Ik doe maar iets algemeens. Hoe doe ik dat?” Oma tikt op het scherm en er verschijnt een toetsenbordje. Oma kijkt vertwijfelt. Dan zie ik oma “mooi hoor” intikken. Oma leert snel.
“Hoe krijg ik dat weg?” vraagt oma.
“Tik eens op dat pijltje.”
Het bericht verdwijnt. In de Cloud. Het is prachtig in de Cloud.
“Dat bord voer? Vindt je dat mooi?” vraagt opa.
“Nee natuurlijk niet! Het zal me jeuken! Het ziet er wel lekker uit.”
“Dan stuur je dat toch.”
Oma tikt een nieuw bericht. Ik zie dat oma “lekker hoor” eruit gooit.
“En die kat?” vraagt opa.
Oma raakt op dreef. Oma slingert “leuk hoor” de Cloud in.
“Kolere! ‘Mooi hoor’, ‘lekker hoor’, ‘leuk hoor’. Hoe snappen ze nou wat waarbij hoort? Raken ze nou niet de kluts kwijt?” vraagt opa. Oma raakt geïrriteerd.
“Wat een gezeik. Het gaat nergens over! Bekijk het! Carla kan me toch ook bellen als ze me wil laten weten wat ze gisteren gevreten heeft!? Kolere.” Oma bergt geagiteerd haar telefoon op. Zou oma Facebook hebben? Daar is de wereld nog veel mooier. Allemaal blije, positieve mensen.

Rotterdam-Blaak. De meesten stappen uit. Met een grote glimlach rond de lippen. Mijzelf incluis.

Wat dit met tennissen te maken heeft? Niks. Maar gezèllig in die metro…..!