#03 Pyreneeën – Compleet in La Mouche

Maandag 3 juli 2023. Het is acht uur als JP en ik uit Vianden vertrekken. Ontbijt slaan we over. Daarvoor zoeken we lokale bakkertjes. Scheelt pakken geld. Het is een flinke rit die we vandaag voor de boeg hebben. Bijna vijfhonderd kilometer waar we ongeveer zeven uur rijden voor denken nodig te hebben. Na veertig kilometer leuk rijden door Luxemburg draaien we de snelweg op. Het eerste stuk over Thionville, Metz en Nancy is saai en druk. Zoals meestal. Ochtendspits. Dan wordt het rustiger als we de N59 richting de Vogezen onder de wielen krijgen. Met het weinige verkeer gaat ons tempo omhoog. Zo rond de honderdvijftig in het uur schiet het lekker op.

Afslag Saint-Blase. We mogen het binnenland in. De Vogezen zijn prachtig en je kunt er gemakkelijk dagenlang schitterend rondrijden. Ons doel is echter Natzweiler-Struthof. Een voormalig Duits concentratiekamp even ten oosten van Straatsburg. Het enige dat de Duitsers in Frankrijk hadden. Het is nu een museum en een monument ter nagedachtenis aan de gruwelijkheden die er plaatsvonden. Als we er aankomen is het redelijk druk. Er staat een rij Duitse bussen die scholieren afleveren voor een excursie. We parkeren de brommers in daarvoor bestemde vakken, kopen een kaartje en krijgen een apparaat met oortje om de nek dat ons in het Nederlands verteld waar we naar kijken. Struthof is groot. Het museum heeft een enorme collectie zeer uitgebreide documentatie beschikbaar. Het is teveel om allemaal te lezen en daarom lopen we er vluchtig langs en kijken rond. Datgene dat ik wél lees stemt me niet vrolijk. In Struthof werden medische experimenten op mensen (door de Nazi’s “stuks” genoemd) uitgevoerd. Je kunt er met je gezonde verstand niet bij dat mensen deze praktijken hebben kunnen uitvoeren op andere mensen. Ik ga je de details besparen, lees desgewenst Wikipedia, maar het vliegt me naar de strot. Op het enorme buitenterrein bezoeken we één van de overgebleven barakken. De ook overgebleven gaskamer doen we niet. Als ik de, ter nagedachtenis behouden, galg sta te bekijken ben ik er klaar mee en geef JP te kennen dat ik weg wil. Het emotioneert teveel. We verlaten het kamp.

Weer op de brommer is het meteen geweldig rijden. We krijgen prachtige stuurwegen. De ellende van Struthof is snel uit het hoofd verdwenen. Dan weer een vijftig kilometer Route Nationale en dan opnieuw de Vogezen in. We mogen de Col de Bonhomme op. Alleen… de weg ligt vol rolsplit. Kilometers lang. Gadver! In eerste instantie staat er geen bord bij. Ik zie het net op tijd en knijp de brommer af. Het eerste waarschuwingsbord staat pas honderden meters verderop. Dank u vriendelijk. We overleven de Bonhomme en doen koffie op een kruispuntje. In het weekend is het hier loeidruk, weet ik van eerdere ritten, maar op maandag even niet. Daarna beginnen we aan de Col de la Schlucht. Die is opnieuw geasfalteerd. Helemaal. Er zit geen krasje op. De Schlucht is een groot feest als je van sturen houdt. En daar houden wij van. De KTM is er perfect voor en met JP op de GS vlak achter me rammen we door de vele bochten.

We komen door Xonrupt-Langemer. Opnieuw herinneringen. Het hotel op de hoek waar we ooit met ons motorclubje verbleven was toen een krakkemikkige bende met een restaurant-tent in het bosje erachter. De rommel is nu vervangen door een schitterende, strakke designhut. We komen door Gerardmer. Veel verkeer. We blijven achter vrachtauto’s vastzitten. Het hoort erbij. Dan verdwijnt de drukte. We krijgen rust. We mogen weer door een mooie omgeving en natuur. Heerlijk.

We bereiken Motorhotel La Mouche. Het is rond een uur of vijf in de middag. Steven en Mike zijn er al een paar uur. Als JP en ik de bocht doorkomen zien we de auto met aanhanger al staan. We draaien het terrein op en parkeren de motoren op aanwijzing van Steven meteen in de grote schuur. Ons clubje is compleet. Dat vinden we buitengewoon prettig. Kennismaken met eigenaar Jos. We hebben twee kamers waar we onze spullen dumpen. Dan bier. Jos blijft aanvullen. Het ene glas is nauwelijks leeg of het volgende staat er al. Een beetje kalm aan Jos! We moeten nog een paar uur. La Mouche is een gezellige bende. We delen de bekende sterke verhalen met andere Nederlanders en krijgen de slappe lach. Eten. Geen menu, je eet wat de pot schaft. Daar is niks mis mee. Douchen. Daarna nog een biertje. Of drie. Glaasje Jaegermeister. Doe nog maar een.