Verkocht!
De knoop doorgehakt. Toch maar, dus. De Triumph is weg. Afgelopen zaterdagmorgen opgehaald door Egbert, die speciaal hiervoor helemaal uit Leeuwarden is komen rijden, samen met zijn vrouw en een vriend die eigenaar van een motorzaak is.
Het is twee maanden eerder als ik de brommer op Marktplaats zet en meteen daarna de gemeente bel voor dranghekken in de straat. Want mijn Triumph is nou eenmaal geen gewone brommer. Elders op deze site kan je lezen wat er de afgelopen acht jaar allemaal aan gedaan is. Het is een speciaaltje, dus. Maar drie weken verder en zeggen en schrijven één reactie van een vervelende handelaar beginnen de buren te klagen. Of die hekken niet weg kunnen. Ze hebben er last van met inparkeren. Gezeik. Een beetje behendige automobilist stuurt er omheen. Maar als tenslotte ook de wijkagent me met bloeddoorlopen ogen begint aan te kijken en de veiligheidspal van zijn proppeschieter begint te verwijderen kies ik toch maar eieren voor mijn geld. Exit dranghekken. Erg behulpzaam is de agent verder niet. Als ik hem vraag om als tegenprestatie bij het kruispunt het verkeer te gaan regelen begint ie naar zijn busjes pepperspray te zoeken. Jammer.
Pakweg twee maanden later zit Egbert met aanhang bij ons op de bank, na een rit van twee uur vanuit Leeuwarden. We hebben al enige tijd uitgebreid email contact gehad. Egbert is een enthousiaste vent die snel de advertentie op Marktplaats in de gaten had, zo vertelt hij ons, maar hij moest nog even doorsparen. De hoge kilometerstand interesseert hem niet zoveel. Alle aanpassingen aan de brommer des te meer. Hij heeft proefgereden op een standaard Speed Triple met een ton minder op de klok, maar de rijeigenschappen van dat ding konden hem niet bekoren. Hij heeft hoge verwachtingen van de mijne. En dus gaan we een stukje proefrijden. Ik pak de motor van Olga en rijd voorop, voor een half uurtje gummen in de wijde omtrek van ons huis. Als we weer terug in de straat zijn stel ik de hamvraag: “En? Vind je het wat”. Egbert zet z’n helm af en er komt een grote grijns tevoorschijn. “Sow, wat rijdt en stuurt dat strak!” antwoord hij. Tsja, vertel me wat. Ik heb niet voor niks zoveel geld naar Hyperpro gebracht voor goede vering. Daarna wil zijn vriend de motorzaakeigenaar ook een stukje gummen. Dat mag uiteraard. Hij komt tamelijk snel weer terug met eenzelfde grijns op het gezicht en hij beaamt de conclusie van Egbert. En begin ik me af te vragen of ik het ding misschien toch niet beter kan houden. Oh ja, ik ga voor de KTM, dat is ook zo. En om nou die mensen voor niks helemaal uit Friesland te laten komen….
Bij de Jumbo in het winkelcentrum schrijven we het kenteken over en weer terug thuis rekenen we de afgesproken prijs af. Egbert stapt op mijn ex-brommer en rijdt de straat uit, gevolgd door zijn aanhang in de auto. Olga en ik maken wat foto’s. Het is een vreemd gezicht. Om na acht jaren en heel veel mooie kilometers mijn vertrouwde Speed zo te zien verdwijnen. Maar Egbert gaat er goed voor zorgen. Dat is zeker.
En nu is het even geduld hebben. Op de EICMA (tweede week van november) wordt waarschijnlijk een upgrade van de KTM Superduke GT bekend gemaakt. Daar wacht ik even op.
