Een dagje Marathonmotor voor tijdschrift Moto73
Weer terug uit Volkel. Leuke dag, aardige mensen.
Ik arriveer er om vrijwel exact negen uur in de ochtend na een verrekt koude rit. Honderdtien kilometer sturen met pakweg twee tot drie graden op de thermometer. Da’s minder, maar gelukkig schijnt er een dun zonnetje. Verslaggever Peter heet mij hartelijk welkom, we bekijken de Triumph en dealer Van Sleeuwen maakt een proefrit. Hij komt na een kwartier terug met positieve geluiden. Hij vindt de brommer perfect zitten en is onder de indruk van het weggedrag en de stuureigenschappen. Daar weet ik alles van. Ik heb niet voor niks een pak geld naar Hyperpro gebracht om dit naar mijn zin te krijgen. De operatie is volgens Van Sleeuwen dik geslaagd. Dan de werkplaats in voor een technisch onderzoek. Er komt geen ellende naar boven en alles wordt prima in orde bevonden. Met het reguliere onderhoud dat KAT-motoren aan de fiets verricht had ik ook niet anders verwacht eigenlijk, maar je weet maar nooit natuurlijk. Tijdens het onderzoek springt Peter met een camera in de rondte in pogingen om mij en de Triumph een beetje appetijtelijk op de foto te krijgen.
Daarna samen met Peter op pad de omgeving in naar een geschikte lokatie voor wat aktiefoto’s. Maar op die smalle binnenwegen, met banden die nauwelijks op temperatuur komen en hier en daar wat zand en grind op de weg en in de bocht besluit ik om toch maar geen knietje aan de grond te rijden. Ik houd de boel liever heel. Dan maar wat minder aktie. Op je plaat gaan is natuurlijk reuze spectaculair…maar niet op mijn conto. Ik meld mijn zienswijze aan Peter en we zijn het roerend eens. Ik rijd dus rustig wat heen en weer terwijl Peter zijn foto’s klikt. De sessie wordt beëindigt en we rijden naar Peter’s huis waar we lunchen en dan de technische geschiedenis van mijn Triumph doornemen. Ik mag ook vertellen hoe het kwam dat ik tien jaar geleden weer opnieuw op de motor stapte. Nee, dat vertel ik hier niet. Dat staat straks, vermoedelijk, in Moto73 en desgewenst kan je het hier lezen.
De dag loopt op zijn eind en ik bedank Peter voor zijn moeite. Het was een leuke ervaring. “Wanneer wordt het gepubliceerd?” vraag ik. Peter bekijkt het schema en noemt “ergens in september”. Nou, tegen die tijd verwacht ik de honderdduizend kilometer voorbij te zijn. Bij leven en welzijn tenminste.