Vogezen heen en terug #6 – Monschau, en dan naar huis
Donderdag 14 augustus. Mijn tentje blijkt ‘s-ochtends in de schaduw van het hoofdgebouw van de camping te staan. Dat is prettig wakker worden. Ik brand er niet meteen uit. Het vaste ritueel is het sanitair en dan koffie. Ontbijt sla ik even over. Dat komt later wel. De vorige avond heb ik een rondrit door de Duitse Eifel in elkaar geschroefd op de laptop. Door Monschau en dan langs Rurberg aan de Rursee. De laatste heeft een strandbad. Gezien de verwachte warmte is het misschien een idee om daar even neer te ploffen. En even het meer in. Om die reden pak ik mijn zwembroek in, een handdoek en een flesje tegen zonnebrand. Het zwarte motorpak laat ik in de tent. Een spijkerbroek, gympies en doorwaaijas volstaat. Op pad.
Eerst opnieuw door de Belgische Ardennen. De wegen beginnen zo langzamerhand erg bekend te raken. Ik passeer Robertville waar ik een week geleden de eerste camping had. Daarna verder naar het noord-oosten, de Duitse Eifel in en dan volgt Monschau. Op de slingerweg erheen komt me een motorrijder tegemoet die driftig gebaard dat ik kalm aan moet doen. Polizei. In de Eifel wordt vaak gekontroleerd door de politie. Iedereen moet dan parkeren waarna de brommer en de man/vrouw erop aan een intensieve kontrole wordt onderworpen. Ik denk niets illegaals te hebben maar ja, een helmcamera en een comsysteem aan de helm schijnt in Duitsland niet te mogen, heb ik me laten vertellen. Op de T-splitsing bij Perlenau wil de navigatie me linksaf laten slaan. Dus ik sla linksaf, richting Monschau. Geen politie te zien. Als ik rechtsaf zou zijn geslagen, dan… Soms moet een mens mazzel hebben.
Ik rijd Monschau in en beland op de parkeerplaats vlakbij de brug naast Café Thelen. Wat me verbaasd is de rust. Ik ben hier eerder geweest en toen was Monschau een mierennest. Alle parkeerplaatsen bomvol en zwermen toeristen. Nu staan er twee auto’s. Café Thelen heeft twee tafeltjes bezet, zie ik van een afstandje. Waar zijn al die toeristen? Komt het omdat het donderdag is? Ik heb geen flauw idee. Toch, ondanks de rust, voel ik geen enkele behoefte om in de hitte door de straatjes van Monschau te gaan zwalken. Hoe pittoresk ze ook zijn. Ik start de brommer, draai om en vervolg de route naar de Rursee. Daar aangekomen ontdek ik dat het druk is. Hier wel. Ik parkeer de KTM en wandel naar de rand van de parkeerplaats zodat ik een blik kan werpen op het strandbad. En hier is het wel een mierennest. Ik prakkezeer wat nu te doen. En ik vraag me af hoe ik dat ga doen met die zwembroek. Vermoedelijk is er ergens een kleedruimte maar ik heb weinig zin om te gaan zoeken. En om nou op de parkeerplaats mijn broek te laten zakken? Ik weet dat veel vrouwen in volle bewondering naar mijn strakke kadetten staren maar desalniettemin vermoed ik dat de Duitsers dat hier toch niet op prijs zullen stellen. En als deze horde genomen zou zijn, dan lig ik op dat grasveld op dat kleine handdoekje tussen al dat grut alle ronddansende strandballen te ontwijken. Ik zie het beeld zó voor me. Geen aanlokkelijk idee. En weer door.
Bij Vossenack kom ik op fantastische stuurweg terecht. Zandvoort zou er jaloers op zijn. Maar ik voel de behoefte niet om er serieus werk van te maken en houd het ontspannen. In een mooie honderdtachtig graden kombocht zie ik rechts een parkeerplaats in de schaduw. Een mooie plek om te pauzeren, wat te drinken en ik maak ook van de gelegenheid gebruik om het meegenomen Coolvest aan te trekken. Da’s een jack gevuld met een liter water. Het idee is dat tijdens het rijden dat water verdampt waardoor je wordt afgekoeld. Net als een nat T-shirt in de wind. Maar als ik iets later weer vertrek merk ik dat dat Coolvest weinig verkoeling biedt. Omdat ik achter een windscherm zit en er zo weinig wind door het jack heen blaast. Daar heb ik dus niks aan.
Tegen vier uur in de middag heb ik de rit erop zitten. Mijn tentje staat nu in de volle zon. Als ik erin duik om een korte broek aan te trekken is het binnen een sauna. Ik vlucht naar de schaduw van een paar bomen. Hier is het beter uit te houden. De rest van de middag doe ik weinig. In de avond doe ik een fantastische maaltijdsalade in het restaurant. En duik ik even het zwembad in. Er is een paar vrije vierkante meter water waar ik in pas. Later op de avond koelt het af zodat ik een beetje prettig in de slaapzak schuif.
Vrijdag 15 augustus. ‘s-Ochtends negen uur. Afrekenen en een kwartier later de snelweg op. Over Maastricht en Eindhoven naar huis. Druk op de weg. Zoals altijd tegenwoordig. Toch gaat het vlot. Bij Eindhoven kletst Google Maps me om de daar stilstaande file’s heen, over de parallelweg. Het werkt subliem. Dan over ‘s-Hertogenbosch en de saaie A15. Tegen twaalf uur, begin van de middag, rijd ik de KTM de tuin in.
Job done.
