Voorbereiding – Route des Grandes Alpes

Het plan

Ik mag weer op pad. Elf dagen. Nee, niet alleen zoals de vorige keer maar met zes vrienden. Zie de foto hieronder waar Jan niet op staat, maar dat komt goed. Het is een mannending. Geen Annekes deze keer. Vier van de jongens dateren nog uit mijn tijd met motorclub Juggernaut. Da’s verrekte lang geleden. Haast veertig jaar om precies te zijn. Maar we brommeren nog. Mooi.

We gaan de Route des Grandes Alpes en de Route Napoleon doen. De één omlaag naar het zuiden en dan de ander terug omhoog naar het noorden. Het exacte schema weten we nog niet, dat komt onderweg wel. We plakken ‘s-avonds op de laptop in Basecamp gewoon wat leuks in elkaar. Het vertrek splitsen we op. Ik ga met drie jongens al op donderdagochtend rijden en op vrijdagochtend vertrekken de andere drie. Waarom? Omdat het kan. Drie jongens zitten om verschillende redenen thuis duimen te draaien en kunnen eerder weg. Ik zit ook duimen te draaien omdat mijn Zweedse collega’s de gewoonte hebben om ‘s-zomers pakweg zes weken vakantie te nemen. Hierdoor komen projecten stil te liggen zodat ik niet verder kan. De eerste bestemming is een geboekt hotel in Ribeauvillé in de Franse Vogezen. Daar zien we elkaar op vrijdagavond. De drie maten en ik doen donderdagavond een tussenstop in het altijd bruisende en mondaine Saarburg in Duitsland. Als motorrijder loop ik toch al in lederhosen. Dat treft. Vanaf zaterdag krijgen we een paar uitdagingen want de Fransen zijn op vakantie, de Italianen dan ook, de Duitsers hebben grotendeels het bijltje erbij neergegooid en de Franse Alpen is een toeristische attractie waar een aardig deel van Europa bivakkeert. Wij hebben géén hotels geboekt (want we zijn graag flexibel) en we zijn met z’n zevenen. Ik heb me al enkele keren afgevraagd of ik niet beter een tentje met slaapzak achterop kan binden. Het zou zo maar kunnen dat ik het hard nodig ga hebben. Maar als ik dat doe dan willen de anderen bij mij in de slaapzak en daar heb ik morele bezwaren tegen. Bovendien is die slaapzak niet geschikt voor zeven ruftende kerels. We zien wel hoe het loopt.

Maar eerst voorbereiden.

Bij mijn vorige trip zijn mijn banden vrijwel versleten geraakt dus even fluks een afspraak gemaakt met Frank Switser voor het omleggen van nieuw rubber. De ruwe schatting voor komende trip is pakweg een vijfendertighonderd kilometer en gummen op een kaal karkas gaat niet. De afspraak is om dinsdagochtend 10 uur in Franks werkplaats in Purmerend. Honderd kilometers verderop. Het idee is om op de motor te gaan want dan zijn bij terugkomst de sloffen meteen ingereden. Maandagavond, ik kijk uit het raam en er komt meer water uit de lucht dan er bij Schaffhausen in de Rijn zit. Gadver. Als je onderweg een bak regen op je pet krijgt dan hoort dat er gewoon bij. Maar om het nou vooraf op te zoeken? De weersverwachtingen voorspellen nog meer natte ellende dus trek ik in de schuur de wielen van de motor en gooi ze in de kofferbak van de auto. Dan maar op vier wielen. Gemak dient de mens. Nu nog even wél.

Dinsdagochtend vroeg op weg naar Purmerend is het inderdaad een drijfpartij. Ik heb de juiste beslissing genomen en zet de radio nog wat harder en de kachel hoger. Nu kan dat nog. Frank plakt in no-time het nieuwe rubber om de velgen. Altijd gezellig bij Frank. Dan rijd ik terug naar de zaak om nog een paar uurtjes niks te doen. Eenmaal weer thuis gooi ik de wielen onder de brommer en loop ik nog wat technische zaken na. Dan is het nuttig om alvast over de bagage na te denken. Het wordt in ieder geval opnieuw weer mijn fameuze doorwaaijack en idem spijkerbroek want de weersverwachtingen voor volgende week zien er prima uit. Bosbranden aan de Franse zuidkust. We krijgen het lekker warm. Zwembroek mee. Nee, geen stringtanga. Ik kan me niet voorstellen dat zo’n reetveter lekker zit.

De afspraak is om donderdagochtend om 08:30 te vertrekken vanaf de Shell pomp Moerdijk. Hopen dat het dan een beetje droog is. Dat rijd leuker. En er volgt nog een andere uitdaging, het schrijven van een blog. Want ‘s-avonds met zijn zevenen in de kroeg betekent weinig tijd om achter een laptop te gaan zitten. En aardig wat mensen hebben gemeld dat ze mijn proza van de komende week willen lezen. Dus dat wordt nachtwerk. Of om zes uur opstaan. De morgenstond heeft goud in de mond, schijnt het. Dag 1 is dus de rit van morgen. Geen idee wanneer ik het verslag hier neerplak. Maar het moet. Het leven is hard.

Juggernaut-2011

Alle berichten Route des Grandes Alpes

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.