Schotland 12 – Geen Harry Potter
Dinsdag 14 mei. Rijden om half elf. Best laat voor mijn doen maar dat komt door een lekker ontbijt waarbij ik ook maar meteen mijn zes eitjes gekookt heb. Je kunt het maar gedaan hebben. Ik ben de laatste die van het terrein vertrekt en de eigenaar houdt de poort voor me open. Da’s aardig want ik stond op het punt om af te stappen om het zelf te doen. Meteen buiten de poort zit een tankstation en ik kijk ernaaruit om het nieuwe trucje te proberen. Maar het komt er niet van omdat ik binnen bij de kassa moet afrekenen. Hoe dan ook, de tank is weer gevuld.
Het doel vandaag is Glencoe. Dat betekent vanuit Inverness, waar ik nu relatief dichtbij een camping heb, rijden naar het zuid-westen. Naar de Highlands. Dat betekent dat ik weer opnieuw ga beleven dat de omgeving steeds mooier wordt. Leuk. En het klopt weer als een bus want het eerste stuk over de A833 langs Ardblair is niet heel spectaculair. Veel bossen. Ik ben niet zo’n bosmens. Als er een boom staat, dan staat ie in de weg, wat mij betreft. Maar aan het eind bereik ik een paar plaatsjes die aan het meer van Loch Ness liggen. En Urquhart Castle. Ik rijd er doorheen en, zoals steeds, heb ik het snel gezien. Bij het Castle parkeer ik de motor op een parkeerterrein. Het is, net als gisteren bij de Fairy Pools, een toeristisch gedoe. Niet raar natuurlijk want iedereen wil op de foto met dat monster. Om het kasteel te bekijken zou ik zestien pond moeten aftikken. Ga ik niet doen. Als ik door het hek naar beneden kijk en het kasteel zie, eigenlijk slechts wat ervan over is, weet ik genoeg. Een stevige renovatie zou op zijn plaats zijn. Ik maak enkele foto’s door het hek heen en ga dan op zoek naar de automaat. De automaat waar je een munt ingooit waardoor dat monster tevoorschijn komt en dan twee baantjes voor je neus heen en weer trekt. Op de Efteling doen ze dat ook zo. Maar de automaat is nergens te vinden. Jammer. En door.
Loch Ness is een enorme bak water en de weg erlangs is een beetje saai. Ik heb wel ruim de gelegenheid om te kijken of ik dat monster ergens zie. Als ik in de verte een grijze vlek zie bewegen denk ik: “hebbes!” Maar dan vliegt de eend omhoog en ben ik een illusie armer. Bij Invermoriston draai ik de A887 op, die overgaat in de A87. En dat geeft me weer het weidse, ruige, prachtige Highlands-landschap waar ik naar op zoek ben. Genieten. Het is ook een drukke weg. Inhalen van de vele auto’s, vrachtwagens en campers kost soms wat tijd. Tot ik achter een zware vrachtauto kom te hangen op een traject dat met lange bochten omlaag slingert. Ik zie grote, grijsblauwe wolken uit zijn wielkasten komen en ik ruik verbrande remmen. In de bochten zie ik de zware oplegger ook angstig heen en weer zwenken. Ik zie kans het gevaarte te passeren en ben nu benieuwd hoe dit is afgelopen, want met brandende remmen omlaag… oef. Niet fijn.
Door Fort William en dan doe ik nog even de A830 naar Glenfinnan. Ik wil die Harry Potter trein wel eens zien. De Jacobite train. 
Die onder andere over het Glenfinnan viaduct rijdt. Harry zelf zit er niet meer in maar de oude stoomlocomotief is natuurlijk een fantastisch ding. Er is gedoe over de veiligheid van de deurtjes van de wagons achter de loc. Eén of andere overijverige ambtenaar maakt er een punt van en men dreigt het spul te gaan verbieden. Echter, op dit moment rijdt hij nog. Beetje een raar verhaal natuurlijk. Tientallen jaren maakt niemand zich er druk om en dan komt er ineens zo’n snotneus die interessant gaat lopen doen. Hoe dan ook, ik krijg de trein niet te zien want ik ken de dienstregeling niet en er lang op gaan staan wachten… niet. Het viaduct zie ik wél. Daartoe heb ik de motor eerst op een groot parkeerterrein gezet, de meest waardevolle spullen eraf gehaald, de boel op slot gezet en ben ik vervolgens toch maar in dat warme motorpak gaan sjokken. Want met een ruime twintig graden en een dun zonnetje is het best warm. Het viaduct is snel gevonden (gewoon de meute achterna lopen) en de natuur en bergen eromheen zijn prachtig. Absoluut.
Terug vanuit Glenfinnan, opnieuw langs en door Fort William waar ik even boodschappen doe in een supermarkt, kom ik terecht in Glencoe. Alwaar ik een Pod geboekt heb. Voor twee nachten. Want de weersverwachtingen voor vandaag waren niet best en ik dacht: “laat ik weer eens luxe doen”. Achteraf viel het weer reuze mee maar op het moment dat ik Fort William passeer, rond een uur of vier, begint het toch te spetteren. Glencoe is nog een twintig minuten verder en als ik de slagboom van het terrein zie, waar de geboekte Pod staat, regent het behoorlijk. Volgens internet blijft dat de komende uren zo. Dus ik ben nu even blij dat ik niet in de prut het tentje hoef op te zetten. De Pod heeft electra, magnetron, koelkast, verwarming… en een bed waar mijn slaapzak op gaat. Morgenavond heb ik de Pod ook, dus morgen overdag kan ik lekker zonder al die bagage op de brommer de omgeving verkennen. En volgens internet wordt het morgen mooi weer.
Top
