Scheidgen, of all places (3)

Vanmorgen was de koffie beter. Blijkbaar heeft de hoteljuffrouw meer koffie in het filter gekiept. Prima.

Ollie en ik gaan vandaag voor wandeling E1. Het startpunt hadden we gisteren al gevonden dus vandaag valt niets te melden over wandelende onbespotenradijsjeseters in Volvo’s of hoteliers met geelzucht. Saai. Ook niet over terugkerende jihadi’s met bomgordels, maar dergelijke volk verwacht je überhaupt niet op de flanken van de bergen rond Echternach. We kunnen dus met een gerust hart op pad.

De straatnaam weet ik nog en gemakshalve tik ik dat toch maar even in in de navigateur van onze automobiel. Alleen in de straat aangekomen blijkt het de verkeerde. Huh? Dan maar gewoon net als vroeger even ouderwets zoeken. Iets later staan we keurig geparkeerd. We stappen in onze wandelschoenen, tasje met kostbaar vocht op de rug en we gaan aan de slag. Olga had op internet gevonden dat E1 een zware route is. Het bordje meldt niks anders dan de afstand: elf kilometer. We volgen het eerste bordje en in no-time belopen we een bergpad met dertig procent stijgingspercentage, schat ik ruwweg over de duim. Twintig meter verder hoor ik Ollie snuiven, piepen en proesten. Geklaag. Lopen vind ze best maar alleen als het vlak is. Of omlaag. Dat laatste is toch wel een dingetje want om omlaag te kunnen lopen moet je eerst…juist. Het landje egaliseren met een paar shovels lukt niet binnen een paar minuten dus zit er weinig anders op dan toch maar door te klimmen. Na een paar honderd meter bereiken we een uitzichtpunt dat over het dal uitkijkt en zijn we boven, zo blijkt. Mooi. En inderdaad, vanaf hier lopen we voornamelijk omlaag. Gerechtigheid.

Een kilometer verder bereiken we een soort kloof die de Wolfenschlucht genoemd wordt. Schitterend. Echt. Hoge steile rotswanden aan weerszijden van een diepe put die we via uitgehakte trappen afdalen om daarna via andere trappen aan de andere kant weer omhoog te klimmen. Ga niet nadenken over het nut van een dergelijk inefficiënt stratenplan, het is zo bedacht en je hebt het ermee te doen. Zie de foto’s. De rotswanden blijven we lange tijd volgen en het is absoluut een indrukwekkend decor. Vanwege deze natuur is route E1 populair bij toeristen en is het dan ook beduidend drukker dan op onze wandeling van gisteren.

Om twee uur ‘s-middags hebben we de tippel erop zitten en we voelen de beentjes toch aardig, moet ik toegeven. Terug in Echternach zakken we neer op een terrasje en doen een drankje. Dan terug naar het hotel in Scheidgen waar we opnieuw twee ligbedden arresteren in de tuin. Het diner doen we voor de afwisseling ook in het hotel omdat er nu eindelijk geen vis op het menu staat. We hoeven dus niet meer weg met de auto wat maakt dat ik zonder gewetensbezwaren enkele biertjes aan de bar kan doen. Prettig. ‘s-Avonds laten we ons de geen vis prima smaken.

Of er morgen nog een deel vier komt hangt ervan af of we nog iets vermeldenswaardigs meemaken. We gaan terug naar huis en zo bijzonder is dat niet, alhoewel je het nooit precies van tevoren weet met die Belgen natuurlijk. In Brussel zijn veel tunnels afgesloten vanwege instortingsgevaar, om maar iets te noemen. En Zaventem is ook niet helemaal koosjer de laatste weken. Enfin, we zien wel.

Alle berichten Scheidgen

• Scheidgen, of all places (1) 5-5-2016
• Scheidgen, of all places (2) 6-5-2016
• Scheidgen, of all places (3) 7-5-2016