Op de brommer naar Fort Ellewoutsdijk
Afgelopen zaterdag was het werkelijk prachtig weer. En nog steeds trouwens, op het moment van schrijven. Binnen blijven is geen optie. We zijn lid van vereniging Natuurmonumenten, al jaren, en daar hebben we een boekje van met bezienswaardigheden. Ik heb iets met oude gebouwen en zo valt mijn oog op Fort Ellewoutsdijk. Dat is vandaag geopend voor publiek, zo staat te lezen. Het is bovendien niet naast de deur en dus een uitgelezen moment om er op de brommert naartoe te stuffen en er een aardig ritje van te maken. Strak plan. Ik laat me door TomTom erheen brengen, gewoon over de snelwegen, en dan vanaf daar mag het apparaat me binnendoor terugbrengen.
Het is tamelijk rustig op de weg en er ligt een nieuwe A4 van Willemstad naar Bergen op Zoom die nog niet zolang open is. Daar is het uitgesproken stil omdat de meeste mensen omrijden via de overbekende A16/A58. Macht der gewoonte. Het maakt dat ik lekker kan doorbonken. Na honderdvijftien kilometer en pakweg vijftig minuten gummen arriveer ik in Ellewoutsdijk. Bordjes wijzen naar het fort. En daar is de boel gesloten. Godsakke! Ik loop naar de ingang en een bordje vertelt me “bijzondere openingstijden zaterdag 31 oktober van 12:00-16:00 uur”. Ik kontroleer nog eens mijn telefoon en die vertelt dat het toch echt zaterdag 31 oktober is en ik sta er om 12:30 uur. Niks mis mee. Fijn, meneer Natuurmonumenten! Goed georganiseerd! Ik geef toe, dranghekken zijn niet nodig en er staat ook geen rij tot ver om de hoek. Verkeersregelaars? Ook nergens aangetroffen. Eigenlijk staat er maar één halve gare en dat ben ik. Om nou voor die ene idioot die hele hut de hele middag open te gooien, dat is ook weer zo wat. Maar zet dat dan niet op het bordje en vermeldt dan niet in die gids dat de handel open is! En wat ook vermeldenswaard is: dat fort, er is geen reet aan. Een kale ongezellige kist. Van de buitenkant dan, maar dat voorspelt niet veel goeds over de binnenkant. En dat bedoel ik dan vanuit fotogeniek oogpunt. Het spul is het niet. Fotogeniek. Dus. Maar ik ben er nu eenmaal en dus pruts ik wat fotootjes bji elkaar. Je moet toch wat. En, heel belangrijk, het is heerlijk weer dus ik stop met klagen.
Na de fotootjes vraag ik aan de TomTom om een Kronkelroute. Jawel, TomTom noemt dat zo. Dat is een optie speciaal voor motorrijders. Want die willen vaak niet gewoon snel van A naar B. Nee, die willen vaak het hele alfabet ertussen voordat ze bij B zijn. Klinkt niet logisch maar motorrijden is nu eenmaal ook niet logisch. Garmin, de grootste navigateur in deze niche, heeft ook een dergelijke optie maar, zoals MrGPS ook al geconstateerd heeft, TomTom doet dit leuker. Ik zet de bestemming op Burgh-Haamstede en het apparaat sleurt me over allerlei binnenwegen en dorpjes waarbij zoveel mogelijk ook de N-wegen worden genegeerd. Het is leuk rijden en ik vermaak me best. Bij de bestemming aangekomen word ik het gepruttel toch een beetje zat. Ik schakel de kronkeloptie uit en zet koers richting Rotterdam. Via de slaapverwekkende N57 met alleen maar doorgetrokken strepen omdat twee ambtenaren denken dat niemand meer de techniek van het verantwoord inhalen beheerst en Oostvoorne kom ik langs de Europoort. Met de lage zon biedt dat mogelijkheden om nog iets met de camera te doen.
Ondanks de misser van Natuurmonumenten toch een leuke dag.