Ron Putting

Je stopt niet met spelen omdat je oud wordt, je wordt oud omdat je stopt met spelen!

Op bedevaart. Oviedo

Published · Updated

Weer opnieuw fantastisch sturen vandaag. Ik ga er maar niet over uitweiden want het wordt eentonig. Is er dan helemaal niets te klagen? Over de KTM bijvoorbeeld? Jawel, het zadel. Dat begin ik na ruim een uur serieus te voelen. Een houten reet. Niet fijn. Als ik straks thuis ben moet ik daar eens over gaan nadenken. Misschien een specialist vragen iets aan de vulling te doen of zo? Enfin, da’s van later zorg.

De route voert naar en langs de noordkust van Spanje. De Golf van Biskaje. We doen onder andere het stadje Luarca aan. Een havenplaatsje pal aan de kust. Leuk! Echt waar. Maar er zijn er meer. De reisleiding laat ons binnendoor langs de kust rijden en dat is genieten. De zon zien we niet, we krijgen zelfs een spatje regen maar dat mag nauwelijks een naam hebben en we mogen het doen met twintig graden. Ik vind het helemaal best. Tenslotte komen we aan in Oviedo, de eindbestemming van vandaag na opnieuw zo’n driehonderdvijftig kilometer gummen. De TomTom laat ons pal voor de deur van het hotel stoppen zoals alle vorige dagen. Naar binnen en inchecken. We zijn de eersten die aankomen want we rijden nogal vlot. “Een groep van twintig motorrijders? En die moeten bij ons logeren? Om hoeveel kamers gaat het dan meneer?”, vraagt de hotelier in het Engels terwijl ik voor zijn balie uit mijn pak sta te druppen. Want zo benauwd is het toch wel. Een misverstand. De hotelier weet nergens van. Dan checken wij het toerboek. Het is de eerste keer dat ik het ding inkijk. En daarin wordt een ander hotel genoemd. Foutje. Het andere hotel is snel gevonden en deze hotelier verwacht ons al. Mooi.

Het hotel heeft een zwembad. Geweldig. Nadat ik alle spullen op de kamer hebben gegooid trek ik mijn zwembroek aan en de lift in. “Piscina, planta 1”, staat er op een bordje. Helder. Van vorige ervaringen heb ik geleerd dat Planta verdieping betekent. Onze kamer bevindt zich ook op de eerste verdieping dus kan het zwembad niet ver weg zijn. Ik zoek de hele etage af. Niks. Raar. Dan maar naar de receptie. Op mijn blote kakkies in mijn zwembroek. “Het zwembad is in de kelder meneer”. Oh? En die Planta 1 dan? Maar ik heb geen zin in discussie. “U moet wel een cap op meneer”, zegt de receptionist. Gadver. Gelul bovendien want ik heb al jaren een cap. Die spiegels liegen niet. Maar ik koop dus een cap. Dan de trap af en daar vind ik inderdaad de Piscina. Er is geen hond. Het zwembad is donker, op de noodverlichting na. Zoeken naar het lichtknopje. Nergens te vinden. Er zijn wel lichtknopjes en die doen overal het licht aan behalve in het zwembad. Net als ik overweeg om maar bij kaarslicht te gaan zwemmen, wat natuurlijk heel romantisch is, komt er een hotelmedewerker die mij ziet zoeken. En dan blijken de lichtknopjes vlak onder het plafond te zitten. Logisch. Dat had ik kunnen weten.

Het is heerlijk zwemmen. Een twintig meter bad. Helemaal voor mezelf. Na de nodige baantjes afdrogen en terug naar de kamer. Robin en Anneke gaan met een taxi de stad in. Even rondneuzen. Da’s leuk en ik doe mee. Oviedo leeft. Beetje vergelijkbaar met Rotterdam, vind ik. Google Maps vertelt ons hoe we terug naar het hotel moeten lopen.

Morgen naar Bilbao. De weesrvoorspellingen geven regen. We zien wel.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Alle bedevaart berichten

 

Tags:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.