Ron Putting

Je stopt niet met spelen omdat je oud wordt, je wordt oud omdat je stopt met spelen!

Op bedevaart. Bourges

Published · Updated

Saai. Dat is zo’n beetje de beste samenvatting van vandaag. Kan ook niet anders want de rit gaat van Reims via Troyes en Vezelay naar Bourges. Driehonderdvijfenzeventig kilometer omlaag. Dat is het Franse boerenheuvelland. Daar valt weinig te beleven. Tientallen uitgestorven gehuchten waar de tijd al jaren stilstaat. De wegen zijn door Napoleon bedacht. In een verloren moment, tussen twee veldslagen in, heeft hij een wegenkaart gepakt, een liniaal en een potlood en heeft toen gewoon een paar lange strepen op die kaart getrokken. En er “N77” bijgeschreven. “Bien”, zei Napoleon. Dat betekent “klaar” in het Frans. Is het dan alleen maar kommer en kwel? Nee, dat niet. Na de derde streep sloeg een soldaat zijn helm van zijn kop met een bajonet. Napoleon riep “merde”, wat in goed Nederlands zoiets als “klootzak” betekent. Van schrik liet Napoleon zijn potlood vallen wat een paar rare krullen opleverde. Dat zijn een serie serieuze stuurbochten geworden die Robin en ik volkomen onverwacht ineens om onze oren krijgen. Van schrik rijd ik bijna de weg af. “Shit. Ik moet weer aan dat stuur trekken”, schiet het door mijn kop. Even snel nadenken. Hoe moest dat ook alweer?

Nee. Gekheid natuurlijk. Er gebeurde niets raars maar saai was het. Of misschien dan achthonderdvierentwintig stoplichten in Reims? Die op een paar kilometer allemaal vlak achter elkaar staan? En altijd op rood en dan geen dertig seconden, nee joh, gewoon een minuut of twee. Iedere keer weer. Ik zal die Macron er eens over bellen. Die is net president geworden en die wil dat wel over fixen voor me. Gelukkig doen we ook Troyes aan. Een prachtig oud centrum met allemaal vakwerkhuizen en een schitterende kathedraal. En die vakwerkhuizen staan niet mooi in de verf hè. Zoals in Duitsland. Opa wilde zijn fiets er tegenaan parkeren en dat heb ik de man dringend afgeraden. De kans is groot dat ie het vehikel dan terugvindt onder een berg stenen. Zo zien die huizen eruit. Maar het levert wel prachtige foto’s op. Vezelay dan? Een stadje met eveneens een erg mooie kathedraal. Vezelay is een belangrijk knooppunt op de pelgrimstocht op weg naar Santiago. Robin en ik prikken er een vorkje. En hier treffen we ook de eerste wandelaars die de Bedevaart lopend doen. Dapper.

Ergens moeten we een brug over. Er wordt gewerkt aan die brug, dus er kan maar één richting tegelijk er overheen. Twee stoplichten aan weerszijden maken de dienst uit. Robin en ik staan een minuut of tien langzaam gaar te koken voor het stoplicht tot het onze beurt is. We draaien de brug op… en staan pakweg twintig meter verder vast. Bovenop de brug. Het verkeer voor ons beweegt geen millimeter. We zetten de motor maar af in afwachting van wat komen gaat. Dan word ik op mijn schouder getikt. Een motormaat van onze groep is over de brede stenen leuning van achteren naar ons toe gelopen. De hele groep blijkt bij het rode stoplicht te staan, achter ons. Hij vraagt wat er aan de hand is. Geen idee. Een dame in een grijs Peugootje staat vlak achter ons te gassen met haar voet op de rem. Ze probeert haar koppelingsplaten op te roken. Robin vertrouwt het niet. Als haar voet van de rem schiet, dan euhhh……. moeten we onze verzekering bellen. Dan komt er beweging. Het spul begint te rollen en we kunnen verder. Wegwerkzaamheden met de Franse slag, zullen we maar denken.

Morgen driehonderd kilometer verder omlaag. Naar Brives.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Alle bedevaart berichten

Tags:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.