Op bedevaart. Bordeaux

Veertig graden. Het staat er echt. Op het display van de KTM. En dat is betrouwbaar weet ik inmiddels. Veertig graden. Godsakke. Ik kan water drinken uit mijn laarzen. Als het water zou zijn tenminste. Dat is het niet. Bah.

We zijn vanmorgen uit Bilbao vertrokken. Spitsuur in de stad. Tientallen stoplichten. Overal auto’s. Waardeloos. We bereiken een stuk snelweg en dat is gewoon lekker. Dan hebben we wat rijwind. De route stuurt ons naar de kust. Golf van Biskaje. Best mooi. Langs de kust richting Frankrijk en dan de grens over. Veel, heel veel stadjes en dorpjes en veel, heel veel verkeer. Het kruipt. De temperatuur wordt er niet beter op. We scoren ergens een broodje en we pleuren de laarzen uit. Aahhh….., dat is lekker, de hete lucht blaast mijn sokken droog.

Op zeker moment, in dorpje nummer zoveel, komt Robin naast me rijden en gebaart naar de kant. “Ik ben er he-le-maal klaar mee”, is de mededeling. Dat snap ik. Het is dan ook he-le-maal niet leuk rijden. Vooral vanwege de temperatuur. Het aantal auto’s dat met dertig km/u of nog zachter door de steden kruipt, of staat te maffen bij de stoplichten, is niet te tellen. We gebruiken alles om er langs te komen, desnoods de stoep. Op zeker moment krijg ik zin om mijn zware kettingslot te pakken en ermee om me heen te gaan meppen. Maar dat schijnt niet te mogen. Jammer. We toetsen het adres van het hotel in Bordeaux in en we draaien de snelweg op. Toedeledoki met die route. Geen doen met deze hitte. De snelweg schiet lekker op. Ik ontdek dat ik beter mijn vizier dicht kan houden. Dat is koeler. Als ik het open klap komt er een hete föhn naar binnen.

Het is rond 15:00 uur als we het hotel in Bordeaux vinden. “Is er een airco?”, vraag ik de hotelier. “Non”. Kolere. De laatste dagen zitten we in de meest luxe hutten met airco en nu, als het écht nodig is, geen airco. Top. Dat wordt dus een drijfpartij vanacht.

Bij het aanrijden van het hotel zie ik een bordje van een KTM dealer. Da’s leuk. Jan-Willem, één van onze Ducatisties, en ik besluiten daar eens heen te wandelen. Immers, weinig te doen en je moet toch wat. Het is rond de klok van vijf. Met veertig graden wandelen is pittig maar het valt me mee, gek genoeg. Gewend, denk ik. De KTM dealer vinden we niet. Moet vlak in de buurt zijn maar lopen schiet niet op als je moet zoeken. We vinden wel een dealer die Can-Ams verkoopt. We kijken even binnen. Rare dingen, die Can-Ams. Alleen de nadelen van de auto en die van de motor wat mij betreft: je kunt er niet mee tussen de files door en je wordt nat als het regent. Terug in ons hotel arriveert de rest van de groep. Ze zijn versleten en afgemat. Niet vreemd natuurlijk. Ze hebben de eigenlijke route gereden.

Morgen naar Tours. Weersverwachting: net zo heet als vandaag. De route gaat dwars door een paar grote steden. Poitiers bijvoorbeeld. Dat waypoint heb ik er alvast uitgehaald. Met deze temperatuur in een stad is niks.

 

 

 

 

 

Alle bedevaart berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.