Ron Putting

Je stopt niet met spelen omdat je oud wordt, je wordt oud omdat je stopt met spelen!

Op bedevaart. Amiens

Published · Updated

Koud! We stappen naar buiten, het hotel uit, twintig graden. Da’s even wennen. Maar ook wel weer eens heel prettig. Opladen, starten…niet starten. Mijn KTM wél maar Robin’s VFR geeft er de brui aan. Aandouwen en het ding slaat aan. Da’s alvast mooi. Robin heeft een handig spanningsmetertje bij zich die hem vertelt dat de dynamo zijn ding doet. Dus is de accu kaduuk. Enfin, zolang de brommer het doet is er weinig aan de hand. We vertrekken.

Het doel is Amiens. Ten noorden van Parijs. We gaan tot aan Chartres over de N10. We ontdekken dat dat een kloteweg is. Eén lange, saaie, rechte potloodstreep van naar schatting zo’n tachtig kilometer lang. Inhalen is lastig want druk. Veel vrachtverkeer. Zelfs die leuke verlaten gehuchtjes met die ene kerk, die ene kroeg en die ene rotbocht ontbreken. Bah. De enige afwisseling is die motorzaak die Robin ineens ontdekt langs de route en die hem aan een nieuwe accu helpt.

Maar we belanden dan toch in Chartres. Hier staat een mooie kathedraal en daar is iets mee. Want mijn vader, zijn ziel ruste in vrede, zong ooit in het Rotte’s mannenkoor. Niet dat ie zo geweldig zong. Hij deed het voor de gezelligheid, zo met al die kerels onder elkaar. En dat koor trad een keer op in de kathedraal van Chartres. Daar was pa trots op want hij had het er vrij regelmatig over. En nu sta ik voor die kathedraal en voel ik pa’s aanwezigheid. Pa was onder de indruk van die kathedraal en nu ikzelf er binnen rondloop snap ik dat. Het indrukwekkende beeldhouwwerk, de afmetingen…mooi. Ik kan me gemakkelijk voorstellen dat dat geweldig moet hebben geklonken, dat galmende mannenkoor in die enorme kerk.

Na Chartres wordt het rijden leuker. We verlaten de N10 en komen op de echte Franse binnenwegen terecht. We krijgen het beter naar ons zin. Dan Beauvais, waar een andere kathedraal staat. Volgens Wikipedia de hoogste ter wereld. Als we binnen staan en ik omhoog kijk geloof ik het meteen. De enorme zuilen worden ondersteund door houten schragen anders lazert de boel in elkaar. Dat zou zonde zijn. Na Beauvais bereiken we Amiens. Met opnieuw een kathedraal. De grootste van Frankrijk. Wat betreft vloeroppervlak. En opnieuw indrukwekkend. Met alle die kerken vandaag begint deze vakantie een beetje op Kerkenpad te lijken, maar ik vind het mooi. Ooit las ik er een boek over, over de ontstaansgeschiedenis van al die kerken. Het heeft dus weinig met het christelijke geloof te maken alhoewel dat natuurlijk wél het centrale thema is waar het bij die grote joekels om draait. Nee, het was een wedstrijdje vérplassen tussen bisschoppen en kardinalen. Als de ene bisschop iets in elkaar liet knutselen in zijn stad moest de bisschop van de naburige stad ook zo’n stulpje, maar dan wel groter. Samengevat: wie heeft de grootste. En de Rooms-Katholieke kerk had geld zat. Die wilde best financieren.

Na de kathedraal is het hotel vlot gevonden. Gezamenlijk het diner en dat zal het laatste zijn want Amiens is de laatste overnachting van deze vakantie. Morgenochtend gaan we huiswaarts. Vanuit Amiens is dat voor mij slechts zo’n driehonderdvijftig kilometer. Dan zit het erop.

Morgen mijn laatste blog. Tijd om terug te blikken en samen te vatten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Alle bedevaart berichten

Tags:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.