Met zoonlief naar de Alpen (6)
Inderdaad, het klopt. Het weerbericht. Voor vandaag en de komende paar dagen is Frankrijk een drijfpartij. Als we wakker worden en uit het raam van de hotelkamer kijken is het grijs, grauw en nat. Vooral dat laatste. Volgens alle weerapps blijft het de hele dag regenen. Er wordt zelfs code geel afgegeven door de Franse Meteo. Bah. We overleggen. Het plan is binnendoor naar Chambéry, Opnieuw redelijk wat sturen. Op papier een prachtige route. Maar nu? We besluiten: gaan we niet doen. Gezien de verdere voorspellingen geloven we het verder wel. Ik stel voor om via tolwegen naar Dijon te rijden. Waarvan honderd kilometer binnendoor volgens Garmin. Dit gaan we wel doen.
Eerst ontbijten, dan inpakken, afrekenen en op pad. We vertrekken met regen. En dat blijft zo. Na twee uur rijden heeft het regenpak van Steven de strijd gestaakt. Je mag ook niet teveel verwachten voor tien euro bij de Hema. Steven wordt doornat en koud. De zadel- en handvatverwarming helpen iets maar niet veel. Ik vind het sneu maar ik kan hem niet helpen. Doorbijten. Goed voor het karakter, dat wel. Ook mijn regenkanarie heeft het er moeilijk mee overigens. Water in mijn kruis. Normaal is dat een sein om met de huisarts te gaan praten. Nu weet ik echter de oorzaak.
De snelweg op. Ik mag verder schrijven aan mijn boek “tolpoorten”. Dit wordt deel zestien. Tickets. Kartonnen kaartjes. Weet je dat die slecht tegen regen kunnen? Steven heeft geen droge plek meer voor het vod. “Geef maar aan mij, dan stop ik hem in het tanktasvakje bij de mijne” stel ik voor. Bij de volgende poort moeten we dokken. Ik pak de kaartjes. Ze zien er niet meer zo uit zoals Macron ze ooit bedacht heeft. Nattig. Dat vakje was dus geen goed idee. Enfin, ik frommel mijn kaartje in het apparaat. Die mot hem niet. Logisch. Ik zou natte lappen ook weigeren. Tweede poging lukt wel maar het hele apparaat stopt er mee. Geen teken van leven meer. De noodknop biedt uitkomst. Inmiddels heb ik de motor uitgezet. De rij wachtende auto’s achter ons zal me jeuken. Moet Macron maar betere kaartjes ontwerpen. De elektrieke dame spreekt zowaar Engels. “Where is your ticket monsieur?”. “In the machine! ” antwoord ik zo kalm als mijn humeur het toelaat. “Just a moment monsieur”. John Cleese zou trots op ons zijn. We kunnen zo zijn hotel in. Alleen Manuel ontbreekt. Oh nee, die staat achter me! Te soppen in zijn Hema pak. Er gebeurd een paar minuten niks. Dan komt een man aansjokken die de kast openmaakt en ons probleem fixt. Er verschijnt een prijs op het scherm. Zes euro. Het apparaat accepteert mijn pinpas. Ik kan door. Maar nou Manuel nog. Ik kijk toe. De monteur ook. Bij Steven gaat alles goed. Klaar. Bij de volgende poort berg ik de kaartjes in de tanktas zelf op. Daar is alles droog. We ervaren geen nieuwe problemen meer.
Het blijft regenen. We slaan de lunch over want Steven is er helemaal klaar mee. Die wil zo snel mogelijk naar het hotel. Ik ook, eigenlijk. We stoppen alleen om te tanken. Bij die gelegenheid boeken we ook een kamer in Dijon. In een Kyriad hotel in het centrum. Ze hebben een sauna en een Spa. Dat vrolijkt Steef op. De prijs is niet eens hoger dan we de laatste dagen gewend zijn. En de snelweg weer op. Het laatste uur stopt het met zachtjes regenen. Er komt nu zoveel water dat het lastig wordt om de voor mij rijdende auto’s te herkennen. Ook omdat er natuurlijk een beetje water mijn helm in komt. Mijn vizier is van binnen net zo nat als buiten. Zie een eerder blog.
Uiteindelijk vinden we het hotel. De brommers kunnen in de garage in de kelder. Mooi. Spullen op de kamer en we duiken de Spa in. De sauna is heerlijk. We zijn alle ellende snel vergeten. Daarna naar het centrum van Dijon. Dat is om de hoek. Ik kende Dijon niet, maar… hartstikke leuk! Overal wandelpromenades met winkels, pleintjes met terrasjes, eettentjes en pubs. We bekijken de kathedraal van binnen en we doen een hapje en een drankje.
En morgen? Verwachtingen zijn opnieuw slecht. Grote kans dat we in een keer door naar huis bonken. Maar het hangt van Steven af. Zijn kleding is niet geschikt voor deze nattigheid.
