De Alpen rond met twee KTM’s… en een GS1250 (7)

We verlaten Valloire en draaien vrijwel meteen de opgang naar de Col du Galibier op. Het is één van de pukkels waar die jongens van de Tour de France zich nogal eens uitsloven. Wij niet. Wij doen alles met het rechterhandje. De motor doet het werk. Wij hoeven alleen maar te sturen. Accoord, een beetje goed kijken is handig. De weersverwachtingen melden onweersbuien. Ik kijk eens omhoog, strak blauwe lucht. Top. De opgang is meteen een feest. Nee, niet omdat het hard gaat. Dat gaat het niet. Ik mag de dans leiden maar ik voel geen enkele behoefte om de kraan open te draaien. Cor en JP achter mij vinden het best. De uitzichten zijn gewoon te mooi. Ruw en ruig, vrij veel sneeuw nog steeds. De bergen om ons heen…prachtig. Dat pukkeltje bij ons? Bij Vaals? Pleurt toch op joh! We doen het op ons gemak en slingeren omhoog. De Galibier heeft een tunneltje onder de top door. Gadver! Wij willen naar de summit. Dat kan even niet vanwege wegwerkzaamheden. Een wegwerker vertelt ons dat dat toch kan maar dan moeten we na het tunneltje aan de andere kant omhoog. Doen we! Daar aangekomen, om even na negen uur ‘s-ochtend, zijn we haast de enigen. Ik kan me herinneren dat dat, zonder Corona en ‘s-middags in het hoogseizoen anders is. Dan is het zoeken naar een plekje om de brommer te kunnen parkeren. Nu… rust. Geweldig. Foto’s, filmpjes, en weer omlaag.

Na de Galibier rijden we naar Col de L’Izoard. Die is qua uitzicht een stuk minder maar de weg omhoog is breed, overzichtelijk en leuk sturen. Hier geen wandeltempo. Gooien en smijten. Daar zijn die brommers voor. Ik krijg wat andere motorrijders in het vizier en kijk het even aan… nah, die mannen sturen niet! Er omheen en door. Boven wacht ik even op Cor en JP die al snel aansluiten. De mannen sturen uitstekend mee maar mijn banden zijn beter. Foto’s. En door. Naar de Bonnette.

De Col de La Bonnette is de hoogste pas die je met de motor (of auto) in Europa kunt rijden. Achtentwintighonderd meter. Helemaal boven is er een lus om de top heen, maar die is vaak dichtgesneeuwd. Nu niet. Maar voor we daar aankomen moeten we eerst omhoog. En dat duurt even. De opgang naar de Bonnette is enorm qua afstand. Je blijft klimmen. Dan weer een paar dalen door, dan weer een zwik haarspeldbochten, maar je blijft klimmen. Eindeloos. De omgeving? Ruige bergen, zover je kunt kijken (als het goed weer is). En alles boven de boomgrens. Ook deze doen we op het gemak. We willen kijken. Je moet kijken! Dit zie je nergens in Europa, voor zover ik weet tenminste. Uiteindelijk komen we boven bij de T-splitsing. Maar niet doen! Gewoon doorrijden! Het laatste lusje rond de top doen! Tenminste, als de sneeuw weg is. In ons geval is dat het geval. We kunnen rondrijden. Alleen… tegen het verkeer in, zo meldt mijn Garmin. Ach, er is vrijwel niemand. Who cares. Als je dat lusje rondrijdt heb je permanent fenomenaal uitzicht op de gigantische bergen in de wijde omgeving. Een driehonderdzestig graden foto maar dan in het echt. Hiervoor kom je naar de Franse Alpen!

We geraken in de Ardeche. In de omgeving van een skioord dat Valberg heet. Valberg is een adres waar MoorMotor ook bivakkeert in één van hun aanbiedingen. Dat heb ik drie jaar geleden gedaan en als we er aankomen herken ik de omgeving. We belanden er ook op de D28. Dat is geen weg. Dat is een circuit! Een brede tweebaansweg met goed asfalt die over het algemeen lekker overzichtelijk is. Die weg is kilometers lang. En slingert met lange, ruime bochten door het landschap. Het is er stil. Doodstil. De enige weggebruikers zijn wijzelf. De banden voelen aan als plakband want het is met dertig graden ronduit heet. De KTM? Dat is nu een fileermes. Ik mag ermee fileren! Ik kan er niks aan doen maar schroef de boel open. De adrenaline spuit uit m’n oude oren. Concentreren, kijken, remmen, insturen en plat met het hok. Dan de kraan weer open naar de volgende bocht. En dat misschien twintig minuten lang! Of nog langer. Geen idee. Ik weet ook: oppassen. Niet overmoedig worden. Dat gevaar is hier dik aanwezig. En we zijn niet deze week begonnen om ellende te krijgen. Dus ik let erop marge te houden. Ik moet het rubber onder houden. JP en Cor zijn uit m’n spiegels verdwenen. Die komen later wel weer bij als ik de boel aan de kant zet. Jawel, ook die mannen kunnen sturen maar ik schreef al: mijn banden zijn beter.

Tanken in de buurt van de Gorges du Verdon. En dan rijden we de Gorges zelf. Een stukje. De hele Gorges rondrijden kost teveel tijd. De weg is smal met veel onoverzichtelijke bochten. Het is er ook druk. Tegenliggers en zo, dus goed de eigen weghelft houden. We houden het kalm en kijken rond. Het uitzicht is best mooi. Alhoewel we natuurlijk verpest zijn door de Galibier en de Bonnette. Beneden zien we Lac St. Croix liggen. Een mooi gezicht. Tenslotte komen we in de buurt van het beoogde eindpunt: Moustiers-Sainte-Marie. Wim de Boer, een zakenrelatie van JP, heeft doorgegeven dat we hier beslist moeten overnachten want een leuk dorp. Daar aangekomen is de conclusie: het is een leuk dorp. En om die reden hartstikke toeristisch. Alhoewel het nu vanwege de crisis meevalt. We rijden het dorp binnen, zien meteen een pleintje, gooien de brommers langs de kant, JP ziet meteen een hotelletje en stormt er naar binnen. Jawel, er zijn twee kamers. Top. Puffend en zwetend sjouwen we de spullen naar binnen. Hatseflats. Als we later wat rondlopen… hé, die waterval ken ik! Dat restaurantje er pal naast, dat ken ik ook! Daar heb ik met de club van MoorMotor een vorkje zitten prikken drie jaar geleden. Kortom: ik ben hier eerder geweest. Da’s ook weer leuk!

Dit stukje tik ik op het terras van ons hotel terwijl die waterval pal naast mij omlaag klettert. Een glas whisky houdt me gezelschap. Cor en JP zijn zojuist naar de kamer vertrokken. Rust. Op die teringherrie van die waterval na dan. Hoe romantisch wil je het hebben!

Alle berichten

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.