14 – Weer naar Santiago. Vandaag is het klote.

Een belangrijke reden waarom mensen naar Spanje gaan is het weer. Dat is er prachtig. Doorgaans, dan. Nu even niet. Een groot deel van Spanje heeft te maken met buien. Vannacht begon het te spetteren. Niet erg want we lagen droog in de slaapzak. Maar ‘s-ochtends moet er worden opgeruimd en ingepakt. Natte zooi inpakken is niet fijn. Maar op dat moment is het praktisch droog buiten en we krijgen de boel netjes op de brommer. Maar dan? Het oorspronkelijke plan laten we los. Want alle weerapps voorspellen bakken ellende. Adrie ziet op zijn radarapp dat de buien bij de Pyreneeën ophouden. Zuid-Frankrijk lijkt redelijk. Perpignan wordt nu het doel. Net over de grens. Niet binnendoor want sturen in de regen is geen feest. We kiezen de N-wegen en de snelweg.

Op tien uur op pad. Ik doe mijn regenkanarie niet aan. Want het is niet koud. Verre van. Met deze temperatuur een regenpak betekent dat je van binnen toch nat wordt. Van het zweet. Ook niet lekker. Dus gewoon in het leer. Na een half uurtje rijden komen we in een stadje. Een café dat open is. Koffie en een broodje, oftewel: ontbijt! Dan weer door. Tanken bij een Repsol pomp. Op dat moment is het praktisch droog en we overleggen. Adrie ziet op zijn radarapp dat in Tarragona het weer opknapt. Dat ligt aan de Middellandse Zee en er zijn campings pal aan het strand. Het is slechts honderdvijftig kilometer rijden naar het noord-oosten. Doen we!

Het eerste stuk gaat best. De brommer doet het goed op de natte wegen. De bandjes voelen vertrouwd, Heel hard regent het ook nog niet. Een beetje gespetter. De omgeving is vergelijkbaar met gisteren en het ziet er prettig uit. We doen een kalm tempo van rond de negentig en eigenlijk vind ik het wel prima zo. Maar dan wordt de lucht zwart. Onweer. En stevig ook. Hoosbuien. Langzaam voel ik het water langs mijn nek en rug omlaag zakken. Tien minuten later ben ik nat tot op de bilnaad. Vakantie!

Camping in Tarragona. Het strand is honderd meter verderop. We zien kans de tentjes net voor een nieuwe onweersbui op te zetten en de spullen naar binnen te flikkeren. Dan gaat het los. Adrie is net op tijd vertrokken naar de kampwinkel voor boodschappen. Ik vlucht mijn tentje in. Het ding heeft op de veranda net voldoende ruimte voor mijn stoeltje en… mijzelf. Jawel, ik zit droog en gebruik de tijd om aan dit stukkie te beginnen. Maar… dit is natuurlijk armoe. De weersverwachting voor morgen is droog, redelijk zonnig en achtentwintig graden. Top! We gaan waarschijnlijk hier morgen een dag blijven zodat de zooi kan opdrogen.

Adrie is terug van de kampwinkel. Hij heeft een tas vol spullen. We hebben wijn en whisky. Als het nou droog blijft dan kan ik de natte bende uittrekken en een warme douche doen. Daarmee wordt je weer een beetje mens.

Frank Switser, mijn bandenboer, heeft notie genomen van mijn achterbandvraagstuk en biedt zijn hulp aan. Zijn Spaanse leverancier kan misschien iets voor me fixen. Dat zou mooi zijn. Dan zou ik morgen of overmorgen ergens in deze hoek van Spanje nieuw rubber kunnen laten monteren. Zo niet, in Lyon zit een KTM-dealer. Dat haal ik makkelijk. Misschien is dat iets. Voor begin volgende week. Maar da’s van later zorg.

Eerst opdrogen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.